Piazza Napoleone, zwany powszechnie „Piazza Grande”, jest jednym z głównych placów starego miasta. Narodziny placu sięgają 1806 r., Kiedy to Księstwo Lukki znajdowało się pod panowaniem Napoleona, sprawowane w mieście przez Elisę Bonaparte Baciocchi, siostrę Napoleona.

Cesarzowi francuskiemu faktycznie poświęcono plac, zaprojektowany przez architektów Giovanniego Lazzeriniego i Pierre Theodore Bienimé. Z myślą o nadaniu większego znaczenia Pałacowi Książęcemu wyeliminowano różne struktury znajdujące się na miejscu, takie jak mieszkania, poczta, sklepy z solą, a nawet kościół San Pietro Maggiore. Początkowy projekt postawił na środku placu pomnik Napoleona, symbol wdzięczności dla cesarza.

Upadek imperium napoleońskiego i kongres wiedeński w 1815 r. przekształcił Księstwo Lukki w księstwo, przekazując władzę Marii Luizie z Bourbon. Remont Palazzo Ducale i placu powierzono Lorenzo Nottolini, który zastąpił pomnik Napoleona pomnikiem na cześć Marii Luizy, wyrzeźbionym w 1843 roku przez Lorenzo Bartoliniego.