Biblioteka znajduje się na terenie dawnego klasztoru franciszkanów. Ma kształt z trzema nawami, wspólnymi dla dwóch rzędów po 10 kolumn.

Został założony przez Malatestę Novello Lorda z Ceseny w 1452 roku i przechowuje 340 rękopisów z wieków 9-15, w języku łacińskim, greckim i hebraicznym.

Biblioteka Malatestan jest jedynym przykładem w świecie Biblioteki Humanistycznej doskonale zachowanym w budynku, w meblach i sprzęcie książkowym, uznanym przez UNESCO w 2005 r., poprzez umieszczenie go w Rejestrze Pamięci Świata.

Około połowy lat czterdziestych XIV w. miejscowi bracia franciszkańscy odkryli, że ich biblioteka jest zbyt mała dla ich kodeksów. Poprosili więc Pana Ceseny Malatesta Novello (wielkiego miłośnika książek i humanizmu) o fundusze na budowę nowej biblioteki. Prace zostały wyreżyserowane przez Matteo Nuti z Fano (uczonego Leona Battisty Alberti, który opracował pierwotnie model Michelozzo dla klasztoru św. Marca we Florencji) i trwał od 1447 do 1452. Dwa lata były niezbędne do ustanowienia kodeksów i realizacja drzwi z orzecha włoskiego: w dniu 15 sierpnia 1454 roku nowe studium zostało ostatecznie otwarte dla publiczności.

Pierwsza włoska biblioteka obywatelska, ja. mi. należący do Komuny i otwarty dla wszystkich, został powierzony braciom. Ten fakt (co podsumowuje obecność dwóch kluczy) uważa się za istotny dla głównego zapisu Biblioteki Malatestian: jest to jedyny na świecie typ zwany humanistyczno-konwentualnym, który zachował strukturę, wyposażenie i codexes od jego otwarcia, ja. mi. od ponad 550 lat. Kiedy Novello zmarł i również Signoria, biblioteka mogła żyć dzięki jego dalekowzroczności i dopiero w czasach Napoleona (1797–1814) poważnie potraktowano ryzyko, które należy zlikwidować.

Biblioteka malatestijska musi być posmakowana stopniowo, z pewnością zbliżona do unikalnego na świecie pomnika. Trudno jest podziwiać wygląd zewnętrzny, ukryty wewnątrz kompleksu dawnego klasztoru i budynków z XIX wieku. Tylko z klasztoru św. Franciszka i loży pałacu Ghini (Corso Sozzi) można podziwiać zadziwiającą półkolistość: w cegłach, z frontem ozdobionym różą i napisem, oraz bokami z gotyckimi oknami i niesamowitym gzymsem z terakoty.

Musisz dostać się na pierwsze piętro (parter powinien przynieść niebezpieczeństwa powodzi) i przejść przez dwa korytarze, aż do kamizelki, która dzieli „Aula del Nuti” i Bibliotekę Piana. Tutaj zachowała się wspaniała maczuga parady, którą Pious VI przedstawił swojemu rodzinnemu miastu. Jesteśmy teraz przed Biblioteką Malatestian, otoczeniem, którego ani mężczyźni, ani czas nigdy nie byli w stanie uszkodzić.

Pierwszy portal wykonany jest z kamienia i przedstawia dedykację w architrawie i podwójnym herbie po bokach (ruszt i trzy głowice). Zostało to zrealizowane przez Agostino di Duccio, który również wykonał tympanon z herbem, który Malatesta Novello kochał bardziej, ja. mi. słoń indyjski (także na placu). Powiązane z legendą o Scypionie afrykańskim jako przodku rodziny, zwierzę pokazuje napis „ELEPHAS INDVS CVLICES NON TIMET” (= słoń indyjski nie boi się komarów), co może być ironicznym mottem przeciwko wrogom Da Polenta ( Panowie z Rawenny, obszar z wieloma bagnami w tamtych czasach). Po prawej stronie tablica pamiątkowa Nuti (data 1452). Wspaniałe drzwi z orzecha włoskiego pochodzą z 1454 r. I zostały wyryte przez Cristoforo da S. Giovanniego in Persiceto, z herbem Malatestas (dzika róża, trzy głowy, kratki w kratkę i kraty), które są na przemian z motywami dekoracyjnymi.

Wewnątrz biblioteka pokazuje swoją geometrię, typową dla naszego pierwszego, najlepszego renesansu. Aula ma kształt bazyliki („świątynia kultury”), z trzema nawami podzielonymi przez rzędy białych, lokalnych kamiennych kolumn, z herbem na stolicach; obozy są tak jedenaście dla każdej nawy (dwunastej nie można było zrobić z powodu zatonięcia łodzi przewożącej kodeksy), skacząc na słupie. Przeciwnie, nawa główna jest sklepiona kolebkowo i kończy się różą, pod którą znajduje się nagrobek Novello. Wzdłuż ziemi napis („MAL (atesta) NOV (ellus) PAN (dvlphi) FIL (ivs) MAL (atestae) NEP (os) DEDIT”).

Okucia składa się z 29x2 = 58 biurek lub pluteusa, z herbem po bokach. Światło wpada przez 44 okna w stylu weneckim, które zostały doskonale zbadane do czytania (uważa się, że ani świece, ani oświetlenie elektryczne nigdy nie zostały włożone do środka)