Palazzo Civena to renesansowy pałac z 1540 r. Był to pierwszy pałac miejski zaprojektowany przez Andreę Palladio.
Pałac został zbudowany dla braci Giovanni Giacomo, Pier Antonio, Vincenzo i Francesco Civena. Data „1540” wyryta na medalu fundacyjnym, zachowana w Museo Civico di Vicenza, określa położenie kamienia węgielnego do tego roku. Budynek został prawdopodobnie ukończony dwadzieścia cztery miesiące później, sześć miesięcy przed rozpoczęciem prac przy Palazzo Thiene. Historia pałacu obejmuje mocno zmodyfikowane przez Domenico Cerato w 1750 r., W połowie zniszczone przez alianckie bombardowania w czasie II wojny światowej (z Teatro Eretenio u jego boku) i odtąd odtworzone tylko dla jego fasady.
Palazzo Civena nie został włączony do Quattro Libri dell'Architettura przez Palladio (1570), ale istnieją różne rysunki autografów Palladio, aby udokumentować kilka alternatyw opracowanych na etapie projektowania. Dzisiejszy rozkład wewnętrznych przestrzeni nie odzwierciedla ostatecznego pomysłu Palladio, ale jest owocem ciężkich interwencji Cerato, które przedłużyły atrium i zmodyfikowały schody. Pierwotny plan można jednak zrekonstruować dzięki dziewiętnastowiecznej ankiecie opublikowanej w 1776 r. Przez Ottavio Bertottiego Scamozziego (według którego otrzymano go od właścicieli): grupowanie pomieszczeń w dwóch jądrach po obu stronach atrium, z serlianą dostarczającą filtr na zewnątrz, jest bardzo blisko projektów willi Palladio w tych samych latach.
Bardzo wczesna data realizacji projektu sprawia, że ​​Palazzo Civena jest dowodem młodzieńczej działalności Palladio i jego kultury architektonicznej przed podróżą do Rzymu w 1541 roku. Tak jak w przypadku willi w Cricoli, budynek ten stanowi zerwanie z praktyką konstrukcyjną w Vicenza: tradycyjna polifora na środku fasady została zastąpiona regularną sekwencją zatok, rytmicznie wyrażaną przez sparowane pilastry. Pod tym względem Palladio był najwyraźniej zainspirowany rzymskimi pałacami z początku XVI wieku (Cinquecento), ale jasne jest, że nie wynikało to z bezpośredniej znajomości: fasada budynku jest pozbawiona jakiejkolwiek prawdziwej plastikowej substancji i wydaje się wycięta z arkusza z papieru. Ponadto wszystkie elementy jego słownictwa architektonicznego wywodzą się z modeli weneckich, a nie rzymskich, przede wszystkim budynków zrealizowanych przez Giovanniego Marię Falconetto w Padwie.