Wzgórze Garampo zawsze zajmował budynek wojskowy, który został wzniesiony coraz bliżej miasta aż do obecnej Twierdzy. Po rzymskim budynku, dwa kolejne zamki zostały zasiedlone, ale później rozebrane. Po przerażającym „worku bretończyków” (1377 r.) Ostatecznie zajęła miejsce obecna forteca. Prace trwały całkiem sto lat i jeszcze się nie skończyły, gdy zmarła Malatesta Novello (1465). Po Malatesta Rocca był centrum władzy pod Cesare Borgia, a także budynek wojskowy pod papieżami. Twierdza Malatesta musi być uważana za pomnik o wielkiej wartości, zwłaszcza jako wojskowy. Ma nieregularny pięciokątny kształt, z pięcioma wieżami na rogach i dwoma innymi, różnymi kształtami i sekcjami. Wizyta zaczyna się przy drzwiach wejściowych, umieszczonych w ścianie 12 metrów. „Corte” jest dziś tylko prostą łąką i jest zdominowana przez dwie wewnętrzne wieże, najwyższą „mastio” lub „maschio” (= człowiek) (w której znajduje się ekspozycja malatestiańskiej ceramiki) i najniższą „palatium” lub „femmina” „(= kobieta) (siedziba Muzeum Rolnictwa). Ciekawe jest również tor na ścianach i wewnątrz nich.

Od czasów Rzymian wzgórze Garampo gościło budynek obronny, który zmieniał się na przestrzeni wieków i przesuwał się w kierunku równiny aż do obecnej pozycji, niemal przepaści w mieście.

Idąc za legendą, której niestety nie można przesłać żadnych raportów, rzymski „arce” powinien znajdować się około trzysta metrów na południe. Jednak pierwszy zamek jest znany od 565, ale już około 900 powinien zostać rozebrany. W tym czasie wznosi się nowa twierdza, którą dziś znamy jako Starą Twierdzę (Rocca Vecchia), mniej więcej między starym zamkiem a obecnym, obok starożytnej katedry św. Jana. Ten budynek (z którego niektóre dzisiaj nadal są widoczne i nazywane „oczami sowy”) gościł Fryderyka Czerwoną Brodę (który dał mu masywną wieżę), aw 1241 roku Fryderyka II Szwewii (który ją powiększył).

W 1357 r. Stara Twierdza zobaczyła jedno z najsłynniejszych wydarzeń w historii Ceseny, kiedy dzielna Cia degli Ordelaffi, żona Pana Forlì, broniła heroicznie twierdzy przed atakami kardynała Albornoza, później zwycięzca.

Po okropnym „worku Bretończyków” (1377), który prawie go zniszczył i zmusił nowych Lordów, Malatestów, do zbudowania nowego. Architekci wybrali pozycję bliżej miasta, a około 1380 r. Galeotto Malatesta ogłosił otwarcie prac. Jego następcy (Andrea Malatesta, Carlo, a następnie Malatesta Novello) kontynuowali budowę i sprawili, że była to ostatnia obrona Ceseny (dzięki przejściu, dziś ruinie, panowie mogli dotrzeć do fortecy i być bezpieczni). Novello spłacił długi za ukończenie twierdzy, ale kiedy zmarł (1465), prace (które zostały wyreżyserowane przez Matteo Nuti z Fano) jeszcze się nie skończyły. Zakończyły się dopiero w 1480 r. Pod rządami papieża. Nowa twierdza stała się siedzibą potęgi Cesare Borgii, aw 1502 r. Leonardo kontrolował ją. Bronił Ceseny przed papieżem Juliuszem II, ale został zdobyty w 1504 r., A następnie w 1527 r., Kiedy Lansquenecowie Karola V przeszli tutaj w drodze do Rzymu. Przez stulecia twierdza nadal pełniła funkcję obronnego baluarda Ceseny (z panem i żołnierzami), a jego wejście prowadziło krętą ścieżką wychodzącą z Piazza Maggiore (obecnie zniknęła).

W okresie francuskim forteca przeszła wiele modyfikacji: wycięto krenelaże, otwarto sferę i „żeńską” wieżę („palatium”) zamieniono w więzienie (do 1970 r.).

Po pierwszej wojnie światowej na gołych zboczach Garampo odbył się Park Dziękczynienia (Parco della Rimembranza), idealny dostęp do twierdzy. W 1974 r. W byłych więzieniach mieściło się Muzeum Życia Wiejskiego, późniejsze Muzeum Historii Rolnictwa, natomiast wieża „męska” („mastio”) jest dziś siedzibą interesującej wystawy ceramiki.

Dziś, wracając do życia po ścianach i schronach przeciwlotniczych wzdłuż Viale Mazzoni, Twierdza zachowuje swoistą niezwykłość miejsca kultury, a także sztuki i show: e. g. w lecie gospodarzem były większe koncerty Ceseny.

Sposoby dotarcia do wejścia do tego pomnika o wielkim zainteresowaniu artystycznym i militarnym, którego kształt jest pięciokątny, ale nieregularny, z pięcioma wieżami w rogach (plus dwa mniejsze wzdłuż ścian i trzeci, hipotetyczny) o różnych kształtach. Jadąc z Piazza del Popolo, po minięciu łuku dostępu do cytadeli zwanej „Murata” i wspinaniu się na Salita Matteo Nuti i Via Malatesta Novello, dotrzemy do Porta Montanara, która była tu otwarta w 1625 r. (Starożytna jest nadal widoczna na ściana sfery)