Obecny kościół św. Augustyna został zbudowany w 1700 r. Przez Luigiego Vanvitelliego. Wśród kilku dzieł sztuki, krucyfiks z 1300 roku, „ogłoszenie” Girolamo Genga (1500), obrazy Milaniego, Serry, Cody itd.

Z dawnego klasztoru Giamboniti (wyznawcy św. Giovanni Bono), Augustynowie przenieśli się do obecnego i zbudowali kościół na bok. Został on dwukrotnie przebudowany i odrestaurowany w czasach Malatesty (także dla woli Violante da Montefeltro, charytatywnej Signory z Ceseny), a między 1516 a 1518 rokiem gościł wielkiego Girolamo Gengę z Urbino (jego wspaniałej Disputa sull'Immacolata Concezione tylko kopia Annunciazione nadal jest tutaj).

Od 1748 r. cały kompleks przeszedł całkowitą przebudowę, co doprowadziło do powstania obecnych form. Pierwsza umowa z G. A. Landi została zerwana i projekt został ostatecznie wydany przez wielkiego Luigiego Vanvitelliego. Prace w kościele trwały od 1752 do 1763 r., Ale dopiero w 1777 r. Ostatnie ozdoby były gotowe i kościół mógł zostać pochłonięty. Dzwonnica została zrealizowana przez Pietro Carlo Borboni, klasztor zawdzięcza N. Fagioli (nadzór A. Azzoliniego), prace sztukaterie Giorgio Scali, a następnie Maurizio Giabani, grawerowanie Giovanni i Fabio Urbini, dekoracji Giuseppe Milani i jego syn Ferdinando.

Klasztor św. Augustyna był jednym z pierwszych, którzy zniknęli po Napoleonie, a kościół stał się kościołem parafialnym (do 2000 r., kiedy to przeszedł pod parafią katedry).

Budynek jest częściowo zurbanizowany w obszarze miejskim i trudno go docenić w doskonałej stylistyce. Bardzo delikatne są woluty białego istryjskiego kamienia (dzieło weneckiego Sebastiano Bernavy). Fasada jest niedokończona, a główne wejście prowadzi do Piazza Aguselli.

Wnętrze przedstawia jedną nawę, z trzema kaplicami po każdej stronie; w transepcie znajduje się imponująca trybuna ośmioboczna. Począwszy od głównego (opuszczonego) wejścia można zobaczyć edicola Fabio Urbiniego (1778-79), a następnie pierwszą prawą kaplicę: mieści się tam obraz z Le Ss. Caterina d’Alessandria, Lucia, Agata e Apollonia od altri Ss. agostiniani e la Fede (Milani, 1771), miły z S. Giovanni Battista (rzadki przykład obrazów z 1300 roku w Cesenie) i dwa owale z S. Vincenzo Ferreri i S. Severo vescovo i po lewej stronie S. Cecilia . Następująca kaplica pokazuje I Ss. Sebastiano, Cristoforo e Rocco po Milani, sympatyczny z Madonna del Fuoco, S. Pietro martire con Santi, posąg Madonny Addolorata i S. Nicola da Tolentino autorstwa Cristoforo Serry. Na następującym pilastrze, figurze św. Augustyna, tutaj od 1930 r. Trzecia kaplica po prawej przedstawia drewnianą ancona (MA Fava, 1708, a następnie Giovanni Urbini) ze stiukową statuą S. Francesco da Paola (Filippo Scandellara, 1760); po lewej obrazy z S. Antonio da Padova i Krucyfiks z XVII wieku; po prawej S. Giuseppe i S. Francesco da Paola. Trybun ma ambona i cztery konfesjonały Giovanniego Urbiniego (1765-66). W prawym transepcie dominuje statua Madonny della Divina Consolazione (1777). Alptar i chór należą do rodziny Urbini: Giovanni stworzył chór (1769), Fabio alptar (1776) i tabernakulum, w cennym anulowaniu; dekoracja tej części kościoła należy do Giuseppe Milaniego. Ancona alptaru została wykonana przez Giabaniego i przedstawia obraz z I Santi Agostino, Giovanni Evangelista e Severo vescovo (don Stefano Montanari, 1844); anioły są autorstwa Francesco Calligari, największego Cesenate rzeźbiarza historii. Powyżej kopia Annunciazione Girolamo Genga (1516-18) (oryginał zachowany w Muzeum Katedry), część wielkiej i współdzielonej dziś Disputa sull'Immacolata Concezione (1516-18), której główną częścią jest w Muzeum Brera.

W lewym transepcie, Krucyfiks (rzeźbiarz Umbrii ?, 1310 ca.). W trzeciej kaplicy po lewej stronie znajduje się wejście do kościoła, z bussolą Fabio Urbiniego, współczesnym anulowaniem i freskami Milaniego. Następująca kaplica pokazuje La strage degli innocenti (G. B. Razzani, 1650 r.) I dwa obrazy przedstawiające S. Giovanniego Evangelistę (ten po lewej należy do Razzani). Ostatecznie w pierwszej kaplicy znajduje się niesamowity Immacolata Concezione e i Ss. Giacomo Maggiore ed Erasmo vescovo, jedno z arcydzieł Cristoforo Serry (1670); a Battesimo di Gesù (Teodorani, XIX w.) i po prawej dwa medale przedstawiające dwóch papieży Ceseny Pobożnej VI i Pobożnego VII.

W sakramencie iw kanonice są inne obrazy (Visitazione jest prawdopodobnie dziełem Bartolomeo Cody)