12 listopada 1867 r. Piza zainaugurowała Regio Teatro Nuovo, usytuowane w części miasta, w której niedawno zmodernizowano plan ulic i wyposażenie sanitarne. Idea nowego teatru dla miasta krążyła od 1830 r., Ale komisja wybrana na architekta doszła do porozumienia dopiero w 1864 r. I przyjęła plan Andrei Scali. Malarz Annibale Gatti został wybrany do dekoracji sufitu sali balowej (obecnie sali koncertowej) freskiem „Triumfu miłości”.

Później artysta namalował kroplową kurtynę przedstawiającą Goldoniego w Pizie. Recytacja sonetu na Arcadi Alfei w ogrodzie Palazzo Scotto. Antonio Quadri i Antonio Bernasconi stworzyli sztukaterie; szczególnie interesujące są trzy maski nad wejściem do teatru, symbolizujące komedię, tragedię i poezję. Złocenie wykonali Raffaello Fallani i Francesco Torri, a Enrico Andreotti i Lorenzo Marchini namalowali foyer, pokoje gier i sklepiony sufit teatru. Do sufitu użyto sprytnej gry elementów „grottesco”, z cherubinami, maskami i dziwnymi stworzeniami otaczającymi centralną różę, dodając lekkości do tak ważącego w innych warunkach wystroju.

W 1877 r. bramy zostały zainstalowane na zewnętrznym ganku, aw 1904 r. Teatr został nazwany imieniem Giuseppe Verdiego. Budynek został kilkakrotnie odnowiony i zaadaptowany od początku XX wieku, częściowo zmieniając jego pierwotny wygląd. Ostatnie interwencje, nadzorowane przez Massimo Carmassi (1985-1989), przywróciły kilka pokoi do ich pierwotnego wyglądu i odzyskały zrównoważoną kolorystykę dekoracji w audytorium.