Pisańczycy nazywają ten plac piazza della Pera ze względu na starożytny etruski cippus w kształcie gruszki w pobliżu, na rogu via S. Martino. Dzięki starannym badaniom archeologicznym w 2004 r., Które odkryły pozostałości średniowiecznego kościoła S. Lorenzo w Chinzica (rozebranego w 1932 r.), Przebudowano historię placu Gambacorti od XII wieku do chwili obecnej.
Kościół, zbudowany na początku XII wieku przez bogatą rodzinę pisańską, był kilkakrotnie przebudowywany, aby śledzić zmieniające się smaki i mody i zaspokajać ambicje różnych właścicieli. W 1784 r. Została zdekonspirowana. Wcześniejszy prostokątny kościół z trzema nawami, podzielony przez dwa rzędy filarów, ale bez absydy, zajmował powierzchnię około 300 m2, został zbudowany z dużych bloków kamiennych.
Fasada, zwrócona do dzisiejszego via S. Lorenzino, miała szerokie centralne drzwi i dwa boczne wejścia. Kilka nieszczęśliwych wypadków, w tym różne pożary na dachu i powódź z rzeki, oznaczało, że Kościół często potrzebował napraw. Podłoga została odnowiona więcej niż raz, jej poziom wzniesiono i częściowo naprawiono cegłami pod koniec XIV wieku. Wiele grobów wykopanych w kościele pochodzi z końca XVII wieku.
Po dekonsekracji kościół został przystosowany do zamieszkania. Widać to na przykładzie kilku obiektów do usuwania śmieci zbudowanych w tym czasie, które były nadal używane pod koniec XX wieku. Zawartość tych butelek (fragmenty naczyń, naczynia i resztki jedzenia) dostarczyła ważnych informacji dotyczących nawyków żywieniowych i codziennego życia mieszkańców.