Teatr, zainaugurowany jesienią 1901 roku w dzielnicy San Martino niedaleko kościoła S. Bernardo, wziął swoją nazwę od założyciela, Giuseppe Rediniego. Urodzony w rodzinie rolników z okolic Mantui, stał się znanym specjalistą ortopedii. Rozpoczął pracę nad swoim teatrem pod koniec XIX wieku i otworzył go dla mieszczan na progu XX wieku.

Był to prosty budynek, prostokątna sala z galerią i czterema skrzynkami po jednej stronie. Złoty wiek teatru był w czasach Giolittiego (1901-1914) i był często używany przez anarchistów, prawdopodobnie z powodu republikańskich i libertariańskich skłonności Rediniego.

Występy stały się znacznie rzadsze po pierwszej wojnie światowej, aw latach 30. XX wieku teatr kupił malarz i rytownik Giuseppe Viviani: przestał funkcjonować podczas drugiej wojny światowej. Stał się lodowiskiem rolkowym, potem salą taneczną i wreszcie kinem, aż stał się warsztatem i magazynem.

Wszystko, co pozostało z teatru dzisiaj, to znak nad wejściem i rzeźba z drewna w lunecie nad łukiem, Muse, prawdopodobnie Terpsichore, grająca na lirze.