Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Najwcześniejsze dowody na kościół San Zeno pochodzą z 1029 roku. W średniowieczu jest on opisany jako stojący na obszarze zwanym „alle grotte”, ze względu na starożytne ruiny używane jako kamieniołomy na materiały budowlane. W ścianach tego kościoła znajduje się również kilka rzymskich murów.
Kościół, tak jak go dziś widzimy, część opactwa pierwotnie należącego do zakonu benedyktynów mnichów, jest wynikiem wielu zmian, poczynając od X wieku. Badania archeologiczne w latach 60. XX wieku ujawniły plan naziemny w kształcie kwadratu podzielony na nawę i dwie nawy boczne z późniejszym dodaniem trzech absyd. Części murów wcześniejszej konstrukcji zostały zbudowane w modyfikacjach z XI i XII wieku. Najstarsze części Kościoła pochodzą sprzed X wieku, a późniejsze są podobne do innych budynków w Pizie z X i XI wieku.
Kościół jest zwrócony na południowy zachód i jest podzielony na nawy boczne oddzielone kolumnami i pilastrami, z których niektóre są zwieńczone recyklingowymi kapitelami. Front południowy ma przednią część nad wejściem do kościoła, obok której znajdują się pozostałości dzwonnicy. Na parterze tego frontonu znajduje się ganek ozdobiony elementami z rzymskiego marmuru i małymi martwymi łukami z okrągłymi i rombowymi motywami. Ściana powyżej jest atrakcyjnie zdobiona ościeżnicami otoczonymi łukami ułożonymi na rogach i podobnym motywem kół i rombów.
Dekoracja marmurowych basenów z XI wieku jest dziś ledwo widoczna, widoczne są tylko ich okrągłe łóżka. Powyżej, na nowszej fasadzie, znajduje się duże okrągłe okno z ramionami biskupa powyżej, pochodzące z XV wieku.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Kościół San Zeno?
Zaloguj się, aby to zasugerować!