Co warto zobaczyć w Pompei

Foro e edifici pubblici

Wchodząc do głównego wejścia do Porta Marina, spotkasz główne Forum, które wychodzi na niektóre publiczne budynki miasta. Forum było siłą napędową życia politycznego, handlowego, cywilnego i religijnego rzymskiego miasta. Duży czworokątny plac otoczony był gankiem, którego część stanowiły kolumny; był zamknięty na południe przez trzy budynki prawdopodobnie do użytku administracyjnego i na północ od Capitolium, świątyni poświęconej Jowiszowi, Juno i Minerwie (triada stolicy).
Po zachodniej stronie otwarto najbardziej imponujące budynki użyteczności publicznej: Bazylikę, miejsce celebracji procesów i negocjacje handlowe. Zbudowany w II wieku. C., konstrukcja zachowuje część murów obwodowych i dwie kolumnady dzielące dużą prostokątną halę (55x24 m) na trzy nawy. Po wschodniej stronie Forum, kolejno z południa na północ, rozpoznaje się budynek Eumachii, Świątyni Wespazjana i Macellum. Pierwszy to duży budynek, którego ceglaną fasadę marszczy naprzemienne prostokątne i zewnętrzne nisze oraz małe półkoliste nisze; wewnątrz znajduje się zadaszona weranda z dużą niszą na dolnej ścianie, która prawdopodobnie mieściła posąg cesarza Liwii. Budynek został zbudowany z woli wdowy Eumachia, na cześć cesarskiej dynastii giulio-claudia. O świątyni Wespazjana, być może zbudowanej na początku I wieku naszej ery. C. Ołtarz poświęcony na środku dziedzińca jest odnotowany i wykonany z białego marmuru ozdobionego płaskorzeźbami z czterech stron.
Na północnym krańcu placu dojdziesz do rynku Macellum, Pompeje, z szeregiem sklepów otwartych na ulicy i na wewnętrznym dziedzińcu werandy. Na wschodnim krańcu zachowały się pozostałości małej świątyni i dwóch bocznych środowisk; Na środku dziedzińca znajduje się podstawa dużej fontanny, pierwotnie przykryta drewnianym daszkiem, w którym ryby były czyszczone.

Za Capitolium zachowały się ogólnodostępne uzdrowiska zbudowane około 80a. C. W dużym budynku, który składał się z dwóch oddzielnych części dla kobiet i mężczyzn, można przejść całą ścieżkę, którą wykonano podczas kąpieli w wannie spa, w garderobie, w której wciąż znajdują się schowki do przechowywania ubrań, a pomieszczenia stopniowo zawsze cieplej z mozaikowymi podłogami i ścianami z kamienia. W pokojach znajdują się stiuki i freski na ścianach i sufitach.

Anfiteatro

Na wschodnim krańcu miasta znajduje się wielki amfiteatr, zbudowany wkrótce po latach 80-tych. C. częściowo w pobliżu murów miejskich i na dość zdecentralizowanym obszarze, aby uniknąć problemów porządku publicznego na ulicach miast ze względu na duży napływ ludności (schody mogą pomieścić 20 000 osób) podczas występów gladiatorów. Niezwykle wyróżniający się amfiteatr w Pompejach wyróżnia się brakiem podziemnych przestrzeni na arenie i możliwością wejścia na wysokie klatki schodowe bezpośrednio z zewnątrz przez schody murowane. Górną część zwieńczono galerią z wielkimi belkami zwisającymi szerokimi namiotami, aby osłonić widzów przed słońcem. Ciekawostka: w amfiteatrze Pink Floyd zrobił wielką część filmu w Live in Pompei. Największa

Villa dei Misteri

Na zachodnim krańcu miasta, opuszczając Bramę Herkulanum i przechodząc przez pochówku, znajduje się Willa Tajemnic, duża okazała budowla zbudowana w II wieku naszej ery. C., odnowiony w latach 60-tych. C. po trzęsieniu ziemi i przekształcony w rustykalny kompleks w pierwszym wieku. C. Willa podzielona jest na część mieszkalną zwróconą w stronę morza i niewolniczą, ze środowiskiem dla niewolników i działalności rolniczej (w tym produkcji wina). Najbardziej fascynującym aspektem willi są z pewnością piękne obrazy, które zdobią ściany w zadziwiających kolorach, z których słynie "Pompejusz czerwony". Wśród przedstawień najważniejsza jest także ta, która nadaje nazwę willi: sceny "tajemniczego" rytuału (inicjacja kobiet do małżeństwa) składają się na duży fresk (zwany "megalografią"), który zdobi ściany triclinum pokój do przyjmowania gości). Największa

Casa del Fauno

Ze swej wielkości ponad 3000sqm i bogatych dekoracji, domu Faun (na początku drugiego wieku. C) w środku Via della Fortuna, jest uważany za jeden z najważniejszych budynków cywilnych Pompei. Odkryto między 1830 i 1832, w domu bierze swoją nazwę z brązu posąg fauna taniec, który ozdobił impluvium (zbiornik do gromadzenia wody deszczowej umieszczony na środku atrium), obecnie w Muzeum Narodowym Archeologicznego w Neapolu (jest kopia w Pompejach). Dom ma bardzo złożoną roślina, która jest połączona przegubowo wokół dwóch przedsionków (jeden główny i jeden moll) i dwóch PERYSTYL (Werandy ogrody), które zachowują część kolumn obwodowych. Półkolem oddzielenie perystyl został wyłożony mozaiką słynnej bitwie pod Issos (między króla Aleksandra Wielkiego i Dariusza z Persami), zachowanym w muzeum w Neapolu. Istnieje wiele pokoi, które mieściły się sypialnie (kabiny), pow dla służebności, obszar poświęcony kultowi ochraniacze domu (Lares) i tablinum (miejsce odbioru między przedsionkiem a pierwszym perystylu) który utrzymuje piękną nawierzchnię z sześcianów perspektywicznych. Największa

Casa dei Vettii

Niedaleko Domu Fauna wyróżnia się wyrafinowanymi obrazami (określanymi jako "styl IV"), które zachowały się w prawie wszystkich środowiskach. Oprócz słynnego fryzu w głównej sali "amorini i psychai" wykonującego różne rzemiosła, wymień fikcyjne perspektywy architektoniczne i obrazy malowane tematami mitologicznymi i bitew morskich w triclinium, a także reprezentacje przebłagania dla dobrobytu domu na ościeżach wejściowych (znany z faulu Priapo na wadze). Na zewnątrz, na fasadzie, wciąż widać propagandę wyborczą, która pozwalała przypisać własność domu Vettii, rodzinie, która przywróciła go do życia w pierwszym wieku naszej ery. C.

Fullonica di Stefano

Ta fullonica jest najlepiej zachowaną z 18 pralnie świadczonych do Pompei. Pralnia była używana do odtłuszczania kawałków tkanin przed sprzedażą lub do wycierania odzieży z ubrań prywatnych. Właściciel lub kierownik, nazwisko Stefano pojawia się na jednym ze skryptów wyborczych przechowywanych na fasadzie tego dużego domu, który został odrestaurowany z wykorzystaniem parteru do pracy i pierwszego piętra w domu. W budynku znajduje się duża centralna wanna przy wejściu, która służy do płukania delikatnych tkanek i składa się z tego, co było impluvium (basen z wodą deszczową w centrum atrium), a na dole seria trzy zbiorniki połączone ze sobą służyły do ​​odtłuszczania i mycia tkanek poprzez usuwanie ich w wodzie i sodzie lub wodzie i moczu (ludzi lub zwierząt). Unikalny w swoim rodzaju, ten budynek ma płaski dach i duży taras, który może być używany do suszenia ubrań. Największa

Lupanare

Lupanare: tak nazywano burdel miasta; jest dwupiętrowym budynkiem, który nadal utrzymuje dwa wejścia (numery 18 i 20) prowadzące odpowiednio do parteru i pokoi na pierwszym piętrze. Dostęp do parteru prowadzi przez wąski korytarz, na którym znajduje się 5 małych pokoi i latryna; wejście do każdego pokoju zdobią freski przedstawiające sceny erotyczne i pozycje seksualne. W każdej celi znajduje się łóżko z łóżkiem murowanym, które jest przechowywane na ścianach graffiti wykonanych przez prostytutki i klientów (jest ich około 120). Przypuszcza się, że pierwsze piętro, zaaranżowane z większymi pokojami i oddzielnym wejściem, było w szczególności przeznaczone dla klientów. Największa

Pistrinum (panificio)

Na skrzyżowaniu ulic Fortuna znajduje się jedna z piekarni przemysłowych, które powstały w Pompejach od II wieku naszej ery. C .. Bez sklepu na sprzedaż, ten zakład był prawdziwą hurtową odsprzedażą zaopatrującą sprzedawców chleba na ulicy w mieście. W środku dużego pomieszczenia wyłożone kamienia wulkanicznego, są dobrze zakonserwowane sześć młyńskie (4 duże i 2 mniejsze), w tym również z kamienia wulkanicznego, składające się z cylindrycznej części stałej zwieńczonym przez telefon dwustożkowym bloku, który obracając dzięki holowania przez ludzi lub zwierzęta, pozwolił na zmielenie pszenicy na mąkę. Surowe bochenki ułożono wzdłuż deski, opierając się o wsporniki murowe nadal widoczne wzdłuż prawej ściany. Z lewej strony, jednak jest to duży ceglany piec, pokryty czapce i betonowa z kamienia wulkanicznego (bardzo odporny kamiennym) przy ujściu ostrza, aby wytrzymać wstrząsy na podłodze podczas etapów gotowania. Największa

Thermopolium di Vetuzio Placido

Odpowiednik dzisiejszego "baru" w termopolu służył zimnym i gorącym napojom oraz żywności. Budynek charakteryzuje się obecnością wysokiego licznika z trzech stron i całkowicie pokrytego kolorowymi marmurami; W ladzie duże pojemniki ceramiczne (dolia) były używane do przechowywania żywności i napojów. Po wschodniej stronie lady znajduje się ślad małego pieca. W sąsiedztwie odsprzedaży znajdował się pokój dla klientów. Zwróć uwagę na pięknie zachowany obraz, jakim jest larario (czasopismo poświęcone bóstwom opiekuńczym) firmy. Największa

Teatro Grande

Teatr Wielki powstał w II wieku naszej ery. C. w typowo greckim stylu, wykorzystując nachylenie wzgórza za podkową (cavea). Kroki, które mogą pomieścić do 5000 widzów, został podzielony na trzy poziome pasy i 5 klinów, wymiana najlepszych i najgorszych widoczności iw konsekwencji mniejszym lub większym obszarze wartości (tego samego kryterium, z którym jest zdefiniowana jako kosztu biletu dzisiaj w nowoczesnym teatrze). Dolna część (ima cavea), bliżej sceny, miała większe siedzenia i wyłożona marmurem, i była zarezerwowana dla władz. Na początku pierwszego wieku d. C., korytarz pierścieniowy został dodany do górnej części i palet nad bocznymi wejściami. Scena z dużą środkową absydą i dwoma prostokątnymi wnękami została wzbogacona kolumnami i marmurowymi posągami. Za schodami czworokątny portyk służył jako foyer, miejsce spotkań i rozmowa podczas przerw między zabawami. Największa

Teatro Piccolo (Odeion)

Obok Teatru Wielkiego znajdują się struktury mniejszego teatru zadaszonego (Odeon) o doskonałej akustyce (o czym świadczą znalezione napisy), w tym celu przeznaczone są na muzykę, deklaracje poezji i przesłuchania. Schody są utrzymywane, podzielone na dwa poziomy, łuki wejściowe i część konstrukcji estradowych. Największa

Tempio di Iside

Za Wielkim Teatrem widoczne są pozostałości świątyni poświęconej Izydzie, pierwotnie ozdobionej rzeźbami i ozdobione pięknymi obrazami, które zostały usunięte podczas wykopalisk pod koniec XVIII wieku i są obecnie przechowywane w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu. Oryginalna świątynia końca II wieku. C. został całkowicie przebudowany po trzęsieniu ziemi w 62 dniu. C. Ceglana świątynia stoi na podium w centrum ogromnej werandy której wciąż stanowią część kolumn; święta cela znajduje się obok nisz ozdobionych sztukaterią i zachowuje podstawę posągu. Wzdłuż werandy znajduje się wiele sal modlitewnych, w tym oratorium, ogrodzenie, w którym odbywały się ceremonie oczyszczenia z wody Nilowej przechowywanej w słoiku (duży ceramiczny pojemnik). Największa