Casa Cogollo to mały pałac w Vicenzy zbudowany w 1559 roku i przypisywany architektowi Andrei Palladio. Od 1994 r. Jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO „Miasto Vicenza i wille palladiańskie w Wenecji Euganejskiej”.
Choć znany jako „Dom Palladio”, w rzeczywistości ten budynek nie ma żadnego związku z rezydencją mistrza Vicentine. Jest to raczej jego wymiar - całkiem zawarty w porównaniu z monumentalnym naciskiem innych palladyjskich palazzi - który doprowadził do manewru tych, którzy szukają śladu rezydencji architekta w mieście.
Maggior Consiglio (rada miasta) zmusił notariusza Pietro Cogollo do przebudowy fasady jego XV-wiecznego domu (Quattrocento) jako wkładu w „dekorację miasta”, czyniąc ten przepis (i inwestycję pieniężną) w pracy nie mniejszej niż 250 dukatów) warunek ich pozytywnej odpowiedzi na jego prośbę o obywatelstwo Vicentine.
Wobec braku dokumentów i projektów autografów przypisanie Palladio tej najbardziej eleganckiej fasady wciąż dzieli uczonych. Jednak ze względu na inteligencję proponowanego rozwiązania architektonicznego, a także projekt wszystkich szczegółów, trudno jest skierować projekt do jakiegokolwiek innego projektanta. Ograniczenia związane z wąską przestrzenią i niemożnością otwierania okien w środku fortepianu nobile (z powodu istniejącego kominka i jego przewodu kominowego) skłoniły Palladio do podkreślenia centralnej osi fasady, realizując konstrukcję z łukiem na parterze otoczonym zaangażowane kolumny, a na górnej kondygnacji tabernakulum do fresku autorstwa Giovanniego Antonio Fasolo.
Łuk na poziomie gruntu otoczony jest dwoma prostokątnymi przestrzeniami, które oświetlają i zapewniają dostęp do portyku. Łącznie tworzą one rodzaj serliany, jak już zrobiono w Bazylice Palladiana. Rezultatem jest kompozycja wielkiej monumentalnej i ekspresyjnej siły, pomimo prostoty dostępnych środków.