W Oratorium Zmartwychwstałego Chrystusa (dawniej Santissima Annunziata) znajduje się jedno z najstarszych bractw w Savonie i znajduje się w historycznym centrum w pobliżu skrzyżowania średniowiecznej Via Pia i XIX-wiecznej Via Paleocapa.

Budynek powstał pierwotnie w 1604 r. jako miejsce kultu klasztoru augustianów Najświętszej Zwiastowania, który opuścił klasztor 13 czerwca 1887 r., przenosząc się do pałacu Gavotti w Legino. Klasztor został częściowo zburzony i przekształcony w szkołę. Kościół, na pewien okres dekonspiracji, został oddany w 1906 r. Bractwu Zmartwychwstałego Chrystusa i został ponownie otwarty do kultu dwa lata później pod obecną nazwą oratorium Zmartwychwstałego Chrystusa.

Dziś oratorium jest prawie całkowicie włączone do dziewiętnastowiecznych budynków. Ma jedną nawę z sklepieniem kolebkowym oświetlonym przez dwa duże okna: jedno w fasadzie, a drugie w kwadratowym prezbiterium nad ołtarzem głównym. Wygląd zewnętrzny jest prosty i nagi, namalowany dopiero w 1907 r. Przez Savonese A. i F. Bertolotto.

Majestatyczny ołtarz główny jest dziełem Filippo Parodiego i uczniów i pochodzi z ostatniej ćwierci XVII wieku, natomiast ołtarze boczne zostały zbudowane w latach 1775–1782. Organy zbudowane przez Bracia Concone. Freski nad ołtarzem głównym są jednym z najważniejszych dzieł Gio Stefano Robatto z Savony (1652-1733). Iluzjonistyczne efekty w centralnym skarbcu namalowanym przez Giovanniego Battistę Nataliego około 1735 r. Tworzą dwa medale Sebastiano Galeottiego (1676-1746). Zwróćcie uwagę na obrazy ołtarzy bocznych i trzech skrzynek procesyjnych, noszonych na ulicach Savony wieczorem Wielkiego Piątku. Jest to Zwiastowanie Antonia Marii Maragliano (ok. 1717) i monumentalne Osadzenie Antonio Brilli. Nad głównym ołtarzem znajduje się XVI-wieczny pomnik Chrystusa Zmartwychwstałego, uważany za taumaturgiczny, który odbywa się w uroczystej procesji w poranek wielkanocny. Rzeźbione stragany z XV-wiecznego chóru umieszczone po obu stronach wejścia i pochodzące ze zniszczonej katedry Priamar można podziwiać z cierpliwą uwagą.

W Wielką Sobotę, po uczestnictwie w Wigilii Paschalnej w Katedrze, współbracia udają się do oratorium w procesji, eskortując biskupa, który będzie przewodniczył krótkiej, ale intensywnej i znaczącej ceremonii zstąpienia Zmartwychwstałego. W kościele, zawsze przepełnionym wiernymi, całkowicie ciemnymi, Przeor głosi zmartwychwstanie: „Resurrexit Dominus vere, alleluja!”. W tym momencie, wraz z tradycyjnym śpiewem Benedykta, zmartwychwstały Chrystus, z jedyną twarzą oświetloną, powoli i uroczyście schodzi na podłogę. Przybył na ziemię, po modlitwie prowadzonej przez prałata biskupa jest przygotowany na pocałunek stopy przez wiernych, którzy przyszli. Starożytną tradycją było, że Statua powinna być noszona w procesji i powrócić do oratorium w Wielkanocny poranek przed wschodem słońca, co by ją rozwiązało. Obecnie procesja, która rozgrywa się ulicami centrum Savony, uhonorowana obecnością biskupa, odchodzi o godzinie 9.00, wraz z notatkami Ambrogio di Legino Banda Sant, które przeplatają się z modlitwami prowadzonymi przez przeora. Po powrocie do kaplicy prałat biskup przewodniczył uroczystej uroczystości wielkanocnej. Posąg Zmartwychwstałego Chrystusa pozostaje dostępny dla wiernych, którzy pragną złożyć mu hołd, aż do dnia Wniebowstąpienia, kiedy pod koniec Mszy św., Której towarzyszyć będzie śpiew Benedykta, powróci ona do swojej niszy nad ołtarzem głównym. Największa