Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Są to największe łaźnie termalne w Rzymie, zbudowane między 298 a 306 rne. System termiczny przypomina kąpielisko termalne Traiano w górę Colle Oppio z dużą półokrągłą exedrą i prostokątnym calidarium z trzema półkolistymi niszami. Za nim znajdowało się tepidarium, pokój bazylikowy i prostokątny basen, wszystko układało się na osi centralnej, po obu stronach tej osi znajdowały się pomieszczenia rozmieszczone symetrycznie: sale gimnastyczne, garderoby i pomieszczenia usługowe. Większość tych struktur można jeszcze zobaczyć w kościele S. Maria degli Angeli, który zajmuje centralny pokój, bazylikę i część basenu. Pomieszczenia pomiędzy bazyliką a salą gimnastyczną zajmują Muzeum Kąpielisk Termalnych. Ośmiokątny pokój, który jest częścią rzymskiego muzeum narodowego, znajduje się w rogu od strony zachodniej, na skrzyżowaniu z dzisiejszą Via Parigi. Po bokach wielkiej exedry znajdowały się dwa okrągłe pokoje, z których jedno po zachodniej stronie zostało przekształcone w kościół S. Bernardo alle Terme. Pomiędzy nimi a exedrą, może używaną jako teatr, były dwa prostokątne pokoje, prawdopodobnie biblioteki. Po przeciwnej stronie znajdują się dwa dobrze zachowane miejsca, gdzie kiedyś odbywały się wykłady i publiczne czytania.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Łaźnie Dioklecjana?
Zaloguj się, aby to zasugerować!