Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Jest to złożony system pomników pogrzebowych, skupiający się na dużym kopcu lub kopcu o średnicy trzydziestu metrów. Wokół niego, za kręgiem steli (kamieni) znajdują się prostsze pochówki w małych doliasach (wazony) umieszczone bezpośrednio na ziemi i przykryte kopcem ziemi.
Tumulus graniczy z cienkimi kamiennymi płytami wstawionymi pionowo w ziemię, za którymi znajdowały się równoodległe pary dużych monolitów. Dwie płyty, prostopadłe do obwodu w północno-zachodnim sektorze, kiedyś wspierały drewniany krok przy wejściu do tumulusu, gdzie duży kwadratowy dół mieścił drewnianą trumnę. Zawierały fragmenty ceramiki i kości zwierząt, prawdopodobnie pozostałości ceremonii pogrzebowej. Później dołek został starannie wypełniony małymi kamieniami i pokryty ziemią aż do szczytu kamiennych płyt. Wewnątrz pozostała niewielka trójkątna przestrzeń wypełniona sterylną gliną, zawierająca duży żelazny trójząb z uroczystym trzonem.
Nad pogrzebem stał wielki kamienny ołtarz, odkryty częściowo rozebrany, ale z wieloma przedmiotami i fragmentami kości zwierzęcych, które nadal leżały na szczycie. Obok ołtarza znajdowało się duże dolio zamknięte pokrywą, zawierające dużą ilość popiołów, brązowych gwoździ i cienkiego złotego drutu, być może część kolczyka, który mógł być pozostałościami kolossós, czyli spalonego obrazu na stosie pogrzebowym zamiast zaginionego ciała zmarłego. Biorąc pod uwagę brak ludzkich szczątków, grobowiec musi być cenotafem marynarza, jak wskazuje trójząb. Analiza odzyskanego materiału datuje cenotaf na pierwszą ćwierć VII wieku pne.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Etruski Tumulus z San Jacopo?
Zaloguj się, aby to zasugerować!