Kościół stoi na miejscu kościoła św. Salvatore, o którym mowa w 1102 r. Jako „w Porta Aurea”, ponieważ został zbudowany w pobliżu starożytnej bramy miasta Porta Aurea. Obecny kościół został zbudowany przez jego patronów, rodzinę Buzzaccherini Sismondi.

Kościół został później przekazany Kongregacji Kowalów i Kowali, którzy przemianowali go na Św. Alò (błędna wymowa francuskiego Świętego Eloi), ich patrona. W 1587 r. Zbór odnowił budynek, aw 1722 r. Wybudował kaplicę poświęconą swemu patronowi i San Ranieri.
Kościół otrzymał swoją obecną nazwę w 1640 r., dzięki odkryciu podczas rozbiórki niektórych budynków należących do otaczającej go rodziny Galletti fresku przedstawiającego Madonnę z Dzieciątkiem, przypisywanego Taddeo di Bartolo (XIV wiek). Z tej okazji w latach 1642–1652 dokonano ulepszeń. Dodano nowy ołtarz główny, w którym umieszczono obraz Madonny, oraz rzeźbiony i złocony drewniany sufit Carlo Del Norcia z pięcioma obrazami na płótnie. Inne prace wykonano około 1722 r., Kiedy kościół został ukształtowany jako krzyż grecki i zbudowano ołtarz boczny.

Fasada jest wybitna, w kształcie prostokąta z marmurowymi drzwiami i dużym centralnym oknem, została zbudowana w 1757 r. według projektu Ignazio Pellegriniego. Tablica umieszczona nad drzwiami, datowana na 1115 r., Przypomina podbój Pisan przez wyspy Balearów i powrót zwycięskich oddziałów Pizańskich przez Porta Aurea.