Zbudowany w drugiej połowie XVI wieku przez firmę San Francesco w San Lorenzo, założoną w 1564 roku. Dostęp do niej ma mały dziedziniec z fontanną, który jest przeoczony przez plebanię.

Oratorium jest klasą z prostokątną kaplicą i godną uwagi wartością jest bardzo bogaty repertuar rzeźbiarski w stiuku zdobiący ściany wykonane w latach 1699-1706 przez Giacomo Serpotta, gdzie reprezentowane są sceny z życia św. Franciszka umieszczone na kwadratach prawej strony budynku, a na przeciwległej ścianie są te, które ilustrują epizody z życia San Lorenzo; wszystko dodatkowo ozdobione sekwencją cherubinów i fryzów, które wprowadzają radosną i żywą nutę.

Trzy płaskorzeźby na ścianie wejściowej poświęcone są modlitwie i męczeństwu San Lorenzo oraz stygmatom św. Franciszka. Osiem alegorycznych postaci cnoty, dużych rozmiarów, rozmieszczonych jest wzdłuż ścian podłużnych; dwa inne, Dobroczynność i Gościnność, umieszczone są po bokach łuku, który wprowadza kaplicę, na której spoczywa postać „Św. Franciszka przyjmującego sznur Zakonu”.

Ołtarz z marmurowym stołem i złoconymi brązami został wykonany na projektach Giacomo Amato; na tylnej ścianie, otoczonej pilastrami i zakończonej krzywoliniowym tympanonem, powstała „Narodzenia” wykonana przez Caravaggia w 1609 r. i skradziona w 1969 r. Kościół zachowuje cenne hebanowe inkrustowane matowe siedziska i inne meble. Największa