Istniejący już w X wieku, ale znacznie starszy niż znalezione w nim zestawy pochówków Longobarda, został odbudowany w XIII wieku w terakocie, a fasada została ukończona w połowie XIV wieku przez Coluccio di Collo. Rozwiązanie ze ślepymi łukami - centralny zawiera rozstawiony portal - przypomina motywy romańskie reinterpretowane w świetle nowego języka gotyckiego. Górny rejestr fasady został ukończony po pewnym czasie. Układ wnętrza był kilkakrotnie modyfikowany. W 1647 r. Członek rodziny Bernardini zbudował nowy ołtarz główny, w którym umieszczono starożytny i czczony wizerunek krucyfiksu. Krzyż, tymczasowo umieszczony w katedrze, jest cennym dziełem XII wieku.