W otoczeniu XIV-wiecznego klasztoru San Francesco w 1996 r. Otwarto pierwszą część Muzeum Historycznego miasta Bergamo.

Trasa wystawy rozpoczyna się wierną rekonstrukcją drzewa wolności, podniesionego w marcu 1797 r. w czasach Republiki Bergamo. Już w tej pierwszej części miasto, jego forma urbis, jego architektury stają się bohaterami wystawy: cyfrowe mapy tematyczne i dwa komputery pomagają zorientować się w miejskiej historii Bergamo.

Rozdział poświęcony okresowi 1815-1847 analizuje rozwój produkcji, szczególnie związany z sektorem jedwabiu, oraz rozwój gospodarczy i społeczny targów w Bergamo. W dwuletnim okresie 1848–1849 badano różne elementy polityczne i społeczne, reprezentowane nie tylko przez obiekty wojenne, ale także dzięki rewolucyjnym gadżetom, takim jak trójkolorowi fani, kubki, szaliki, flagi, obrazy patriotyczne. Dekada 1849-1859 zajmuje znaczną część wystawy, ponieważ wielu jego ludzi zajmowało ważne stanowiska narodowe. Sztandar Bergamo ma tytuł „Città dei Mille”.

174 osoby z Bergamo przyjechały do ​​Garibaldi do Quarto: fotografie, popiersia i obrazy nie tylko dają nam twarze uczestników, ale także ich społeczne i polityczne pochodzenie. Trasa kontynuuje odtworzenie roli, jaką ludzie z Bergamo mieli w zakończeniu zjednoczenia po 1860 r. I przedstawieniu miasta i rzeczywistości prowincjonalnej: konformacji miejskiej i terytorialnej, organizacji pomocy publicznej i prywatnej, systemu szkolnego i sytuacji produkcyjnej, która widzi współistnienie tradycyjnych działań i metod pracy z coraz intensywniejszym rozwojem przemysłowym, udokumentowane przez stację multimedialną.

Wystawa kończy się rekonstrukcją Porta Nuova, symbolu hegemonicznej roli założonej w tym okresie przez miasto na równinie w porównaniu do tego na wzgórzu. Największa