Palazzo Thiene to XV-XVI-wieczny pałac w Vicenzy, zaprojektowany dla Marcantonio i Adriano Thiene, prawdopodobnie przez Giulio Romano, w 1542 r. I poprawiony podczas budowy z 1544 r. Przez Andreę Palladio.
W 1994 r. pałac został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO „Vicenza, miasto Palladio”. W 1996 r. Miejsce Światowego Dziedzictwa zostało przemianowane na „Miasto Vicenza i Wille Palladyjskie w Wenecji Euganejskiej” i zostało rozszerzone na odległe wille (jedna z nich to dom wiejski Thiene dla braci Thiene). Pałac służy jako historyczna siedziba banku, a także organizuje wystawy i wydarzenia kulturalne.

Oryginalny gotycki pałac został popełniony przez Lodovico Thiene do Lorenzo da Bologna w 1490 roku, z frontem wschodnim na contrà Porti wykonanym z cegieł kwadratowych przez kanciaste lesenesy pracujące na „krawędzi diamentu”, z portalem Tommaso da Lugano i potrójne okno (trifora) wykonane z różowego marmuru.
W październiku 1542 roku Marcantonio i Adriano Thiene rozpoczęli przebudowę swojego XV-wiecznego (Quattrocento) pałacu rodzinnego w okazałym projekcie, który zająłby cały blok miejski o wymiarach 54 x 62 metry i skierowałby się na główną arterię Vicenzy (dzisiejsze Corso Palladio) .
Bogaci, potężni i wyrafinowani bracia Thiene należeli do tej wielkiej włoskiej szlachty, która mogła poruszać się z łatwością wśród najważniejszych europejskich sądów: wymagały one zatem etapu krajowego odpowiedniego dla kosmopolitycznych oczekiwań ich gości, którzy mogliby ich odwiedzić. W tym samym czasie, jako przedstawiciele dobrze zdefiniowanej frakcji politycznej w arystokracji miasta, pragnęli pałacu książęcego, aby podkreślić ich właściwą rolę w samym mieście, jako znak ich quasi-seniorskiej władzy.
Kiedy w 1614 roku młody angielski architekt Inigo Jones odwiedził palacem, zanotował informacje zebrane bezpośrednio od Vincenzo Scamozziego i Palma il Giovane: „ten projekt został wykonany przez Giulio Romano i wykonany przez Palladio”. Najprawdopodobniej pierwotną koncepcję Palazzo Thiene należy przypisać dojrzałemu i ekspertowi Giulio Romano (od 1573 r. Na dworze Gonzagów w Mantunie, z którym Thiene cieszył się najbliższym kontaktem), a młody Palladio powinien być trzymany odpowiedzialna raczej za projekt wykonawczy i wykonanie budynku, rola, która stała się jeszcze bardziej istotna po śmierci Giulio w 1546 r.
Elementy pałacu, które można przypisać Giulio i obcemu słownictwu Palladio, są wyraźnie rozpoznawalne: cztery atrium kolumny jest zasadniczo identyczne z atrium Palazzo Te (nawet jeśli Palladio niewątpliwie zmodyfikował swój system sklepienia); także Giulian to okna i parterowe fasady na ulicy i dziedzińcu, podczas gdy Palladio musiał być określany jako górna kondygnacja i stolice.
Prace rozpoczęły się w budynku w 1542 r. W grudniu tego samego roku Giulio Romano odwiedził Vicenzę przez dwa tygodnie jako konsultant ds. loggii w Bazylice. Prawdopodobnie przy tej okazji przekazał zarys projektu Palazzo Thiene. Ale prace przebiegały powoli: na zewnętrznej fasadzie wpisana jest data 1556, a na dziedzińcu 1558. W 1552 roku Adriano Thiene zmarł we Francji, a potem, gdy syn Marcantonio, Giulio, stał się marcheą Scandiano, interesy rodzinne stopniowo przeniosły się na Ferrarę. W rezultacie tylko niewielka część wspaniałego projektu została kiedykolwiek zrealizowana, ale prawdopodobnie ani Wenecjanie, ani inni dostojnicy Vicentine nie zaakceptowaliby tak wspaniałej prywatnej enklawy w centrum ich miasta.