Palazzo Porto to pałac na Piazza Castello. Jest jednym z dwóch palazzi w mieście zaprojektowanym przez Andreę Palladio dla członków rodziny Porto (drugim jest Palazzo Porto, dla Iseppo Porto, in contrà Porti). Zostały zbudowane tylko dwie zatoki, zaczynające się wkrótce po 1571 roku. Dlaczego patron Alessandro Porto nie kontynuował projektu nie jest znany.
Aby ukończyć schemat, który prawdopodobnie miał mieć siedem zatok, XV-wieczna sprawa rodziny Porto, wciąż stojąca po lewej stronie wielkiego architektonicznego torsu, byłaby stopniowo rozbierana. Struktura została ukończona po śmierci Palladio przez Vincenzo Scamozzi. Wydaje się, że projekt został zainicjowany bezpośrednio po publikacji w 1570 r. Quattro Libri dell'Architettura Palladio, w której jego projekt się nie pojawia.
Został zilustrowany przez Ottavio Bertottiego Scamozziego w 1776 r., który nazwał go Casa Porto i prześledził zasięg fundamentów na nim zbudowanych, sugerując, że rozważano wewnętrzny dziedziniec z zakończeniem exedra, którego część została zbudowana. Bertotti Scamozzi przypisał swój projekt Vincenzo Scamozzi.
Palazzo Porto na Piazza Casello pokazuje wpływ rzymskiej wizyty Palladio. Jego wspaniała skala nie była czysto konkurencyjna w stosunku do Thiene, z którym Porto było połączone współczesnymi małżeństwami, a którego pałac stoi naprzeciw szerokiego placu, ale odpowiada jego miejskiemu położeniu, które ma kształtować i dominować wielką otwartą przestrzeń.
Dwie stojące przęsła w pełni definiują program zamierzonej elewacji: kolosalny porządek kompozytowych półkolumn stoi na wysokich cokołach - samych na podstawach, które są wyższe niż wysokość osoby - przeciwko wyraźnemu i płaskiemu boniowaniu piwnicy . Pełne wyrażenie kolejności w kolumnach odważa belkowanie do przodu nad każdą kolumną; jest to jedna piąta wysokości kolumn i przebita oknami w stylu Baldassare Peruzzi, aby oświetlić pokoje na antresoli. Fryz wyrzeźbiony dębowymi girlandami w odważnej płaskorzeźbie, zwisający z abaci stolic, przechodzi między nimi, tworząc bogato rzeźbioną nieprzerwaną opaskę na fasadzie. Okna z naprzemiennymi trójkątnymi i segmentowymi frontonami są wyposażone w balustradowany balkon wsparty na wspornikach.

W 1994 r. UNESCO wyznaczyło „Vicenza, miasto Palladio” na Listę Światowego Dziedzictwa, aby chronić palladiańską architekturę Vicenzy. W 1996 r. Strona została rozbudowana o wille w Wenecji Euganejskiej i została przemianowana na „Miasto Vicenza i wille palladiańskie w Wenecji Euganejskiej”.