Kościół Santa Maria in Araceli jest późnobarokowym kościołem zbudowanym pod koniec XVII wieku w Vicenzy według projektów przypisanych Guarino Guarini.
Dokumenty po raz pierwszy zwracają uwagę na kościół na miejscu, pochodzący z 1241 roku. Odnoszą się one do kościoła Santa Maria na obszarze, który stał w pobliżu klasztoru. Ten klasztor, który w 1277 r. Należał do mniszek Clarisse, nazywał się Santa Maria ad Cellam (w odniesieniu do pomieszczeń zakonnych). Sufiks został następnie zmodyfikowany na alla cella, następnie Arcella i wreszcie na Araceli. Nie należy mylić tego kościoła w Vicenzy z kościołem Santa Maria in Aracoeli (lub St Mary of the Altar of Heaven) w centrum Rzymu.
Budowa obecnego kościoła została rozpoczęta w latach 1672-1680, w okresie, gdy słynny architekt Guarino Guarini mieszkał w Vicenzy pod patronatem Theatines. W 1965 r. Projekty kościoła zostały znalezione w Bibliotece Watykańskiej. Budowa wydaje się być prowadzona przez Carlo Borella. Około 60 lat po rozpoczęciu budowy 17 listopada 1743 r. Kościół został konsekrowany. W 1810 r. Podczas okupacji napoleońskiej klasztor został wywłaszczony, a kościół stał się kościołem parafialnym. Kościół został zastąpiony przez nowy kościół parafialny, Cristo Re, w 1960 roku. Kościół ten przestał być używany do czasu zakończenia prac konserwatorskich w 1990 roku. Główny barokowy ołtarz (1696), wyrzeźbiony w marmurze przez Tommaso Bezzi. Zawiera ołtarz przedstawiający Tiburtine Sybil, która zwiastuje nadejście Dziewicy i Dziecka rzymskiemu cesarzowi Augustowi przypisanemu Pietro Liberi. Ołtarz po prawej ma malowany krzyż z XIII wieku, pochodzący z kościoła San Vito.