Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Bazylika San Zeno jest bez wątpienia jednym z najpiękniejszych i najlepiej zachowanych przykładów architektury romańskiej w całych północnych Włoszech. Największą atrakcją dla gości są ciepłe kolory fasady, wynikające z naprzemiennego stosowania kamienia z tufu i cegieł.
Pierwotne jądro kompleksu zostało zidentyfikowane w kościele i klasztorze, który powstał na rzymskim, a później wczesnym chrześcijańskim cmentarzu w pobliżu Via Gallica. Kościół i klasztor zostały zbudowane w miejscu, w którym pochowano Świętego, aby zachować jego relikwie i uczcić pamięć. Święty Zenon, urodzony w Afryce, 8. biskup Werony (362-380), nawrócił całe miasto na chrześcijaństwo.
Wczesne budynki uległy pewnym zmianom w VI wieku. Kościół wkrótce stał się zbyt mały z powodu stale rosnącego kultu świętego. Z tego powodu król frankijski Pépin (syn Karola Wielkiego), biskup Ratoldo i archidiakon Pacifico postanowili zbudować większy kościół i klasztor. 8 grudnia 806 r. Nowa bazylika została konsekrowana w obecności króla Pépina.
Pod koniec XI wieku rozpoczęto prace nad powiększeniem i odnowieniem kościoła: prawie cała obecna bazylika sięga tego okresu.
Trzęsienie ziemi w 1117 r. przerwało remont i zniszczyło wiele z tego, co do tej pory zrobiono: zawalił się klasztor, górna część dzwonnicy i część klasztoru. Prace wznowiono niedługo później i trwały do 1138 roku.
Klasztor San Zeno został zamknięty przez Republikę Wenecką w 1770 roku.
Uwaga na zewnątrz fasady z dużym oknem różanym o nazwie „Koło fortuny ”, Marmurowe płaskorzeźby po obu stronach ganku, słynne brązowe drzwi, dzwonnica i wieża opactwa.
Wewnątrz kościoła można zobaczyć freski z XIII i XIV wieku, chrzcielnicę, sklepienie sufitu żebrowego, kryptę, w której przechowywane są szczątki San Zeno, polichromatyczny posąg San Zeno zwany „śmiechem San Zeno” i Andreę Mantegnę słynny Tryptyk (1457-59).
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Bazylika San Zeno?
Zaloguj się, aby to zasugerować!