Niezwykle piękny przykład typowego XV-wiecznego projektu gotyckiego, z jego fantazyjnymi motywami architektonicznymi, bogactwem marmurów i przepychem złota i koloru, teraz wszystko zniknęło, co przyciągnęło inspirację ze sztuki wschodniej, a nie północnej. Jest prawdopodobne, że w pierwotnym założeniu, poczynając od tradycyjnego typu weneckiego pałacu, cały budynek powinien być wykonany z centralnym korpusem otoczonym dwoma mniejszymi częściami bocznymi, ale tylko z prawej strony został zbudowany, z powodu braku miejsca.

Został zbudowany w latach 1421–1440 przez Marina Contariniego na miejscu poprzedniego domu należącego niegdyś do rodziny Zeno. To wyjaśnia, dlaczego niektóre ozdoby w stylu wenecko-bizantyjskim należą do XIII wieku. Prace tego wspaniałego dzieła architektonicznego, zwieńczonego typowo szczęśliwym planem krenelacji, zostały wykonane przez kamieniarzy z Lombardii i Wenecji, nadzorowanych przez Matteo Raverti i Bons.

Dzisiaj, pomijając dodatki i lekceważące przemiany architekta Meduny (połowa XIX wieku) oraz małe okna „Saracen” na antresoli i fryz górny, ponownie nabył wszystkie harmonia oryginalnego aspektu. Stało się własnością państwa w wyniku wspaniałego daru ze strony barona Giorgio Franchettiego.

Ważna grupa rzeźb, brązów, obrazów i sztuki flamandzkiej i holenderskiej. Prace Tintoretta, Tycjana, Van Dycka, Alessandro Vittorii. Bogata kolekcja dzieł sztuki prezentowana w typowym wenecko-gotyckim pałacu. W wystawnych salonach można podziwiać obrazy najważniejszych włoskich szkół, a także antyczne meble, gobeliny i dywany. Wśród wielu eksponowanych arcydzieł znajdują się Wenus Tycjana (pokój IV) i św. Sebastian Mantegna (pokój VI).