Co warto zobaczyć w Akwilei

Basilica di Santa Maria Assunta

Bazylika w Akwilei to opowieść skoncentrowana na opowieściach, opowiada historie budynków i stylów o sprawach miasta jako jeden z najważniejszych zabytków religijnych w chrześcijaństwie. Zlecone przez Vescovo Teodoro w czwartym wieku, wkrótce po edykcie Konstantyna, został zbudowany na pozostałościach rzymskich niektórych magazynach i początkowo składa się z dwóch sal z załączonych innych małych pomieszczeń i baptysterium. Podłogi mozaikowe w głównych salach lekcyjnych są nadal widoczne w środkowej i bocznej nawie dzisiejszego kościoła; dla stanu ochrony (zostały one ujawnione w trakcie wykopalisk początku „900) i bogactwo przedstawień, są jednymi z najpiękniejszych podłogi mozaikowe chrześcijańskiego Zachodu. Wyróżniać portrety dobroczyńców, którzy wraz z Teodoro przyczyniły się do budowy bazyliki, niektóre historie Starego Testamentu i reprezentacji morze pełne ryb z musujących kolory. W pierwszym zakładzie, pod koniec czwartego wieku, drugi budynek został całkowicie zniszczony w połowie V wieku wraz z nadejściem Hunów; pozostałości chodników i konstrukcji quadriportów są teraz widoczne w krypcie. Nowa wielka bazylika, która została zbudowana w drugiej połowie V wieku, jest fasadą, fundamentem kolumn i mozaiką prezbiterium. Największe rozszerzenie zostało dokonane w latach 1021-1031 przez Patriarchę Popone, która przypisywała formy romańskie transeptowi, absydie i przywróconej krypcie. Do nowych interwencji po trzęsieniu ziemi w 1348 roku był odpowiedzialny za ostre i typowo gotyckie łuki kapitały i wreszcie w renesansie, że Wenecjanie, panami miasta, wzbogacona całe prezbiterium. Największa Dziś bazylika wygląda majestatyczny kompleks, w którego skład wchodzą przednie czwartego wieku ośmioboczna chrzcielnica dołączonej do elewacji z kolumnadą i tak zwanego „Kościoła pogan”, w budynku z XI wieku z prostokątnym planie składający dwie sale lekcyjne zwróciły się, gdy katechumeni ponownie się zjednoczyli. Warto odwiedzić mozaikę Süd Halle z V wieku, południową salę baptysteryjną. Największa Wchodząc do kościoła, podzielone na trzy nawy z absydy, będzie zafascynowany doskonałej harmonii, który jest tworzony w kontrast pomiędzy prostotą implantu przerywane przez kolumny i przepychu niezwykle szczegółowej chodniku. Aby sprawdzić, to wewnętrzna i zewnętrzna krypt, zwany „wykopu” (to jest dostępne do wprowadzenia w lewo), przy czym nakładanie ściany pozostaje kolumny krawędzie Nawierzchnie, aby lepiej zrozumieć na przemian, to ważne kompleksu. Po lewej stoi dzwonnica, masywna kamienna wieża zaszczycił XI wieku i przywrócony w szesnastym z dodatkiem dzwonnicy w typowym Friuli szyszek sosny, gdzie można wspiąć się do cieszyć się widokiem. Za absydą bazyliki znajduje się "Cmentarz poległych", w którym pochowani są włoscy żołnierze polegli podczas I wojny światowej; marmurowy grobowiec zachowuje fragmenty Psalmów Gabrieli D'Annunzio.

Museo Archeologico Nazionale

Narodowe Muzeum Archeologiczne w Akwilei, założona w 1882 roku, jest jednym z najważniejszych muzeów, które zachowują znaleziska rzymskich. W 12 salach wystawowych są umieszczone wewnątrz sto Villa Cassis Faraone i zbierać przedmioty ceramiczne, biżuterię, kamienie, monety i przedmiotów gospodarstwa domowego, w wyniku prywatnych darowizn i wykopów, które miały miejsce pomiędzy XIX i XX wieku. Szczególnie ważne jest to zbiór prac z kamienia, gdzie waha się od portretów do monumentalnej rzeźby, płaskorzeźby z pogrzebu wynika przypomina rzemiosła zmarłych przez obchodzi wyczyny (patrz tych dzielnych żołnierzy, czy te od stolarza, kowala, kolektor podatki ...). Największa w galeriach zewnętrznych iw ogrodzie znajdują się sekcje poświęcone pomników nagrobnych (wśród których, że z rodziny Celsii) oraz że mozaiki z domus Akwilei i niektóre budynki o charakterze publicznym (może kąpiele i cyrk ); Wśród najsłynniejszych z napisem mozaiki „płatka”, który przedstawia gałąź winorośli oraz związane z łuku i asaratos bluszcz oikos, reprezentacja piętrze jadalni, gdzie szczątki wystawne uczty są rzucone, zarówno pierwszego wieku. C .. Ponadto godne uwagi są pokoje dedykowane do marynarki znalezisk wśród nich mała łódka odkryta w 1972 roku w pobliżu Lisert (Monfalcone).

Museo Paleocristiano di Monastero

Niedawno odnowiony, warto odwiedzić Paleokristian Museum of Monastery, położony w byłym klasztorze benedyktynów. Klasztor, stłumiony w 1782 r. I przekształcony w dom wiejski, został zbudowany na pozostałościach dużej chrześcijańskiej bazyliki założonej w V wieku. Pozostałości tego imponującego budynku, wyszło na jaw podczas wykopalisk na przełomie XIX i wznowione natychmiast po wojnie, umożliwiają rekonstrukcję planie prostokąta z dużej sali z wielobocznym absydą. Poza murami, są one zachowane piękne mozaikowe podłogi wewnątrz kościoła i odcinku chodnika, który pokrywał plac. W muzeum przechowuje także przepiękne mozaiki z prezbiterium i apsydy bazyliki Beligna (zniszczony) i szeroki wybór eksponatów opowiadających chrześcijańskie korzenie Akwilei od czwartego do jedenastego wieku. Godne uwagi są wczesne Christian inskrypcje kolekcja (najbardziej znanym z nich poświęcony Azji afrykańskiej Restutus które przychodzą do Akwilei był tak zakochany, nie chce odejść), sarkofagi, resztki licznymi mozaikami z kościołów i prywatnych kaplicach, rekrutacja i płaskorzeźby (w tym słynny portret świętych Piotra i Pawła przypisany do 4 wieku).

Via Sacra e Porto Fluviale

Święta Droga została stworzona w 1934 roku przez orkę ziemi do wykopalisk na starożytnym łożu rzeki Natissa, która w tej części miała około 48 m szerokości. Dziś ta ścieżka pozwala się na spacer przez starożytnych listwami, bębny kolumn, marmurowe płyty, napisów i pozostaje rzeźb w zieleni.
Sama droga stała się pomnikiem i prowadzi do Portu Rzeki, który został ujawniony w latach 30. XX wieku. Wielka infrastruktura została zbudowana na początku pierwszego wieku naszej ery. C. z 350 metrowym dnem zbudowanym na dwóch poziomach (aby umożliwić lądowanie łodzi o różnych rozmiarach) w kamieniu Istrii. Nadal można zobaczyć lądowanie ze składów magazynowych, kotwiczenie do łodzi wykonanych z poziomych i pionowych kolekcje pierścieniach utwardzonych ulic i klatek schodowych, które pozwoliły na transport towarów do centrum miasta, w pobliżu Forum. Z III wieku są pozostałości murów nałożonych na nabrzeże w celach obronnych po inwazji na Massimino the Trace w 238; Dalsze prace konserwatorskie sięgają drugiej połowy IV wieku. Port był ważnym handlowym skrzyżowaniem aż do 4 wieku.

Foro Romano

Po przybyciu do Aquilei z Via Giulia Augusta po obu stronach drogi nie widać pozostałości po Forum. Wykopaliska tego ważnego obszaru, aby w pełni zrozumieć historię rzymskiego miasta, zaczęły się w latach trzydziestych i trwają do dziś. Forum było centralnym punktem każdej rzymskiego miasta zbudowanego w środku z dwóch głównych dróg, w Cardo i Decumanus, które tutaj przecinające się prostopadle. Na dużym prostokątnym, częściowo portyk, otworzyli sklepy, tawerny, budynki o funkcji cywilnych i wychodził kryminalistycznych bazyliki, miejsce spotkań z najbardziej wpływowych ludzi w mieście, siedziba sądu, gdzie omówili sprawy polityczne i gospodarcze. Największa bazyliki dużym budynku ponad 90 m długości i o powierzchni około 2250 metrów kwadratowych, składający się z dużej sali dwa apsydami podzielono wewnątrz do trzech przejściach przez rzędy słupków, jest już częściowo widoczne na powierzchni archeologicznych jak są częścią ganki (na południu i na wschodzie), na obwodzie, co pozwoliło channelingu spływu deszczowej i drenażu, część krasowych kamieni, które utorowały kwadrat. Wiele znalezisk ujawnionych podczas wykopalisk znajduje się w Narodowym Muzeum Archeologicznym.

Grande mausoleo, sepolcreti e case romane

Zanurz się w rzymskiej Akwilei, spacerując wzdłuż Via Giulia Augusta. Na skrzyżowaniu z Via XXIV Maggio imponujące jest Wielkim Mauzoleum (17 m wysokości), pomnik na początku pierwszego wieku. C odkryta w 1891 w pobliżu miejscowości Roncolon Fiumicello tu i odtworzone w 1956. Struktura składa się z dużej nakrętki (komora funerary) umieszczonego na schodach i pokryte cuspidata kiosku których punktem kulminacyjnym szyszki (symbol pogrzebowej) , umieszczony pod ochroną portretu klienta grobu. Obecnie bezgłowy posąg (pozbawione głowy), utrzymuje pewne elementy (togę, siedzenie z fasces część napisu), które pozwalają uznać za ważny znak sędziego. Idąc dalej drogą docieramy do Sepolcreto, kompleksu pięciu dobrze zachowanych grobowców rodzinnych. Pomniki pogrzebowe, które obejmują zarówno grobowce kadzideł, jak i spopielenia, pochodzą z okresu między 1 a 4 wiekiem. Każda rodzina ma otoczone murami ogrodzenie, w którym groby różnych członków są gromadzone za pomocą cipps, pszczół i sarkofagów. Są oni uznawani kolejno: Grób Państw; grób zwany "The Strangers", ponieważ nie mają napisów na nagrobkach; grób Iulii, charakteryzujący się piramidą ozdobioną delfinami splecionymi z symbolem Posejdona; Grobowiec Trebii z serią uroków sarkofagowych i skalnych od 1 do 3 wieku. C.; Grobowiec Ksiąg, tylko częściowo wykopany. Również na Via Giulia, poprzez skrzyżowanie z Popone, otwiera strefy archeologicznej poświęconej pozostałości rzymskich domów i dwóch pierwszych mówców chrześcijańskich, wśród których znajdują się część murów i mozaiki podłogi. Kontynuując ponownie, poprzez Patriarchów, napotykamy te, które były rynkami miasta i pozostałościami dwóch murów z III i IV wieku.