Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Kościół San Martino Urbano to budynek sakralny w zabytkowym centrum miasta. Zniszczony podczas bombardowania w 1944 roku został odbudowany w nowoczesnych formach, ale ma bardzo starożytne pochodzenie.
Początki kościoła giną w legendzie. Tradycja mówi, że San Martino była pierwszą miejską kaplicą w Treviso, zbudowaną przez Felice, pierwszego historycznie potwierdzonego biskupa (połowa VI wieku). Jednak nowsze badania sprawiają, że później (VIII wiek; pierwszy cytat pochodzi z 790 r.), Po założeniu klasztoru San Teonisto di Casier, od którego zależało. Z kolei ten ostatni był związany z opactwem Veronese San Zeno.
Jednak wraz z dekadencją klasztoru San Martino odegrał znaczącą rolę, choć pozostał pod San Zeno: w 1221 r. kontrolował kościoły San Teonisto di Casier, San Lorenzo di Rovarè, San Giacomo di Visnadello, San Vito di Postioma i San Bartolomeo di Merlengo.
W 1321 r. kościół przeszedł z benedyktynów zenitów do janitów.
Pierwotny kościół zachował w wielu częściach oryginalny romański wygląd, pozbawiony wpływów weneckich.
Obecny kościół został zbudowany przez architekta Angelo Tramontini, rozpoczęty w 1960 r. i konsekrowany 5 grudnia 1970 r. przez biskupa Antonio Mistrorigo. Jest to styl z epoki, z plastikowymi kształtami dzięki zastosowaniu zbrojonego betonu i pozbawiony jakiegokolwiek odniesienia do starożytnego stylu, który mógłby być sztuczny. Jednak struktura jest bogata w symbolikę. Dwa filary, które podtrzymują dach bez pomocy ścian, wznoszą się w kierunku kopuły i naprzód w kierunku absydy, przekazując ideę wznoszenia się ku Bogu. Wokół nich są ściany, zachodzące między nimi, które są czternaście jako Droga Krzyżowa. Ogólnie wnętrza sprawiają wrażenie przebywania pod dużym drzewem, z odniesieniem do przypowieści o ziarnie gorczycy.
Z zachowanych tutaj dzieł pamiętamy fresk apsydalny Paolo Rivetty, przedstawiający wojowniczy i triumfujący Kościół od ofiary do chwały; ołtarz Matki Boskiej Najświętszego Serca Jezusa A. Della Coletta (1964); ołtarz św. Jana Bosko i Domenico Savio di Rizzotto (1966); malarstwo na drewnie z San Martino di Semenzato (1998). Powinniśmy również wspomnieć o dziełach odzyskanych ze starożytnego kościoła: dwa posągi świętych Zenona i Antonio di Padova, XV-wieczny obraz, XVIII-wieczny krucyfiks, bizantyjska stolica i fresk przedstawiający św. Marcina.
Wśród nielicznych zachowanych części starożytnego kościoła wyróżnia się dzwonnica. Czworoboczny plan ze stylem w połowie drogi między romańskim lombardzkim a bizantyjskim bizantyjskim kościołem został zbudowany między końcem XI a początkiem XII wieku. Największa
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Kościół San Martino Urbano?
Zaloguj się, aby to zasugerować!