Seminarium biskupie jest instytucją diecezji Treviso, w której przyszli księża są przygotowywani do posługi duszpasterskiej samej diecezji. Składa się z dwóch realiów: Małego Seminarium (utworzonego przez Wspólnotę Dzieci i Wspólnotę Młodzieży) i Wyższego Seminarium (które obejmuje Wspólnotę Teologiczną i Wspólnotę Powołaniową). Struktura seminarium w czterech wspólnotach formacyjnych sięga 1975 r.

Seminarium zostało założone, zgodnie z kanonami Soboru Trydenckiego, 11 listopada 1566 r. Przez biskupa i ojca soborowego, Giorgio Cornera. Następnego dnia 7 grudnia opublikował statut, zwany Regułami Corneliego od imienia rodziny Biskupa, z bykiem In Coena Domini.
W latach 1875-1884 kanoniczny Giuseppe Sarto był duchowym ojcem w seminarium, który później został papieżem imieniem Pius X.
W latach bezpośrednio po Soborze Watykańskim II instytucja przeżywała okres poważnego kryzysu. : większość seminarzystów opuściła seminarium. Od 1975 r. Działalność Wyższego Seminarium przeniosła się do willi w Campocroce di Mogliano Veneto. Kryzys został przezwyciężony za około dziesięć lat; ten fragment oznaczono powrotem Wspólnoty Teologicznej do Treviso i wejściem Wspólnoty Powołaniowej do seminarium (narodził się i mieszkał przez pierwsze 10 lat na plebanii w Santa Bona di Treviso).
W 1970 r. powołano Międzydiocesowskie Studium Teologiczne w Treviso - Vittorio Veneto, aby odpowiedzieć na potrzebę reorganizacji formacji teologicznej kandydatów do kapłaństwa ministerialnego przygotowanego przez Sobór Watykański II (por. dekret Optatamtotius n. 13-18). Studium teologiczne było związane z Wydziałem Teologicznym północnych Włoch do 15 marca 2006 r., Kiedy to przystąpiło do afiliacji Wydziału Teologicznego w Triveneto.
Seminarium obejmuje lekcje Wyższego Instytutu Nauk Religijnych (ISSR) dla diecezji Treviso i Vittorio Veneto, statut został zatwierdzony 21 maja 2010 r. Początkowo seminarium miało miejsce w pobliżu kanonicznego katedry. W 1840 r. Biskup Sebastiano Soldati kupił dawny klasztor dominikanów, obok wielkiego kościoła San Nicolò, aby tam stworzyć nową kwaterę główną, którą nadal utrzymuje po kolejnych rozszerzeniach i adaptacjach, wykonanych zwłaszcza w XX wieku.
Z artystycznego punktu widzenia, na uwagę zasługuje rozdział dominikanów w Sala del, gdzie na całym obwodzie znajduje się inny ogromny fresk autorstwa Tomaso Modeny (1352).
Pamiętaj o szczegółach przedstawiających Hugona z Saint-Cher i Mikołaja z Rouen, uważanych za pierwsze obrazy na świecie noszące odpowiednio okulary i szkło powiększające. Największa