Piazza San Vito (dawniej znany jako Piazza delle Prigioni) znajdował się około 1930 r. W centrum wielu miejskich projektów: od nowego Palazzo Littorio, przez rynek owoców i warzyw, po przebudowę chodnika. W programie tym znajduje się również nowa fontanna, mocno pożądana przez kupców z tego obszaru, którzy zastąpili oryginał, być może nie podobny do fontanny na Piazza Pola.
Prace remontowe i nawierzchniowe placu oraz ułożenie fontanny wymagały 68 dni roboczych.
Fontanna, inspirowana, jak czytamy we współczesnej kronice włoskiego 600, składa się z dużego ośmiobocznego basenu, umieszczonego na okrągłej podstawie. W centrum, podstawa spoczywająca na dwóch stopniach i ozdobiona czterema tryskającymi hydrami, jedna naprzeciw każdej ze stron, podtrzymuje przysadzistą kolumnę żłobioną, sugestywnie opisywaną jako koncepcja kwiatowa utworzona przez wiązkę łodyg, z której wyłania się kwiat wodny tworzący kubek wywodzi się z kapitału nawiązującego do flory i sosnowego stożka wyrażającego związek oferentów. U stóp zbiornika zainstalowano ciągłe ujście strumienia, do którego społeczeństwo nadal pobiera wodę do użytku domowego i na potrzeby rynku.
Użyte kamienie to marmur z Werony i kamień Grožnjan. Największa