Loggia dei Cavalieri (po łacinie: lobia lub loggia militum) to jeden z najbardziej reprezentacyjnych budynków w zabytkowym centrum Treviso. Znajduje się na skrzyżowaniu via Martiri della Libertà i via Indipendenza (ze starożytnym decumanus i maxi cardo), prawdopodobnie w miejscu starożytnego forum rzymskiego Tarvisium.
Symbol władzy politycznej przejętej przez szlachtę w okresie Wolnej Gminy, został zbudowany podczas Podesta Giacomo (lub Andrea) z Perugii (1276-77) jako miejsce konferencji, rozmów, gier dla szlachty, Rycerzy, dokładnie ,
La Loggia to przykład romańskiego Treviso, na które wpływ miała architektura bizantyjska.

Chociaż kronikarz Bartolomeo Zuccato oświadcza, że ​​budowa miała miejsce w 1194 r., pod Podestą Gigo Burro (niepewna między 1194 a 1198-99), napis pod gzymsem budzi wątpliwości, że budynek powstał w latach 1276-1277, w czasach Podestà Giacomo da Perugii. Taki napis, jak twierdzi Angelo Marchesan, mógłby rzeczywiście odnosić się jedynie do dekoracji obrazkowej, w opinii Luigiego Bailo i Luigiego Colettiego, zamiast tego ogólne wyrażenie hoc opus factum est w inskrypcji, która musiała zajmować cały pomnik, odnosi się do całości budynek.
Już pod koniec XV wieku loggia, zamknięta szerokimi łukami i zamknięta bramami, stała się magazynem, o czym świadczą liczne kontrakty określone przez przedstawicieli Kolegium szlacheckiego. Wiele budynków zostało później dodanych.
Jeszcze bardziej opuszczony pomnik ryzykował zniknięcie wcześniej, pod koniec XIX wieku, kiedy jego rozbiórka została zaproponowana do stworzenia placu, a następnie podczas bombardowania Treviso w 1944 roku. fazy: na początku XX wieku budynki zostały rozebrane przez otwarcie obecnego Piazza Carducci i Piazza Crispi, Ferdinando Forlati interweniował po bombardowaniu, bardziej radykalna odbudowa miała miejsce pod koniec lat osiemdziesiątych.
Jesienią 2013 r. w ramach nowych operacji konserwacji i renowacji odkryto fragmenty fresków w skarbcu skarbców.
Ceglana konstrukcja, częściowo otynkowana, z pojedynczym pokojem z trapezowym planem o niemal równych bokach, wznosi się ponad cokołem kamiennymi schodami.
Ściana północno-zachodnia jest gładka i zwarta; na każdej z pozostałych trzech znajduje się pięć dużych okrągłych łuków, wznoszących się z kolumn spoczywających na nisko połamanej parapecie, odpowiednio do środkowych i dwóch bocznych łuków, aby umożliwić dostęp do loggii. Kolumny w żywym kamieniu, z jednego kawałka, mają czworokątny przekrój, ściętą jak piramida kapitał do góry nogami gładko. Łuki w narożnikach są przyspawane do solidnych murów.
W centrum (nie odpowiada to jednak statycznemu środkowi dachu) ważna kolumna w kamieniu istryjskim na potrójnych kamieniach i ceglanych kościach ze ściętą stolicą piramidy z zaokrąglonymi rogami.
Dachówki wsparte są na złożonej strukturze drewnianych belek. Pokrywa wystaje z trzech otwartych boków podtrzymywanych przez ząbkowane drewniane modilliony.
Loggia została ozdobiona freskami w dwóch momentach, a warstwy tynku są dziś w większości nakładane. Pierwsza dekoracja została prawdopodobnie wykonana między 1276 a 1277 rokiem. Drugi rząd fresków można datować na 1313-14, po arystokratycznej rewolucji, która doprowadziła do wydalenia da Camino.
Freski zostały odtworzone w akwareli przez Enrico Stummela, Enrico Nono, a przede wszystkim przez Antonio Carliniego, który podkreślił napis pod gzymsem i postawił hipotetyczny model rekonstrukcji pomnika.
Z najstarszej dekoracji wciąż widoczny jest napis w dużych romańskich czarnych postaciach onkli na białym tle: reszta tej dekoracji musiała być fałszywymi cegłami z jakimś herbem.
W latach siedemdziesiątych i wczesnych osiemdziesiątych w budynku znajdował się duży bank używanych i zabytkowych książek prowadzonych przez rodzinę Tarantola, wędrownych księgarzy z Pontremoli i pobliską ławkę Tiziano Torzo, Nano della Loggia, którzy sprzedawał kwiaty, zabawki i antyki, z dużą różnorodnością gatunków. Później Tarantola stała się normalną księgarnią, stoisko z zabawkami, przeniesione po renowacji na sąsiednim Piazza Crispi, ostatecznie zamknięte w 2005 r.