Via Roma to najbardziej imponująca ulica i jedna z głównych ulic zabytkowego centrum Turynu. Łączy centralny Piazza Castello z zabytkową stacją Porta Nuova i obejmuje Piazza C. L. N. oraz słynny Piazza San Carlo wzdłuż jego trasy, kończąc na Piazza Carlo Felice. Zorientowany na osi północ-południe, biegnie równolegle do rzymskiej sieci starożytnej Julii Augusta Taurinorum.

Via Nuova lub Contrada Nuova, która została ochrzczona po otwarciu, pod koniec XVI wieku została zbudowana przez Umbrii architekta Ascanio Vittozzi, na rozkaz księcia Carlo Emanuele I Savoy: mierzyła wtedy dziesięć metrów szeroki. Ulica szybko stała się jedną z głównych osi miasta. Wspomina o tym dziwny przepis Carla Emanuela II Sabaudii, 29 października 1672 r., Który zakazał elewacji dzielnicy poza gzymsem:
Aż do wczesnych dziesięcioleci XIX wieku droga kończyła się na skrzyżowaniu obecnej Via Antonio Gramsci: to Carlo Felice z Savoy zamówił jego rozbudowę w dwóch ostatnich blokach. Jest to dekret, który zatwierdził prace:

Ulica, poświęcona Rzymowi w dniu 29 marca 1871 r., Na początku XX wieku, zachowała swoje charakterystyczne barokowe kształty. Jednak był bardzo chaotyczny i zajęty: biegły wzdłuż niego dwie linie tramwajowe, jedna w kierunku Ponte Isabella, druga w kierunku Corso Orbassano; było nawet sześć kin i wielka sala Galerii Narodowej, która od lat była najpopularniejszym kinem. Po bokach droga była animowana przez liczne stragany, prekursorów obecnych sklepów. W związku z tym stworzono potrzebę uczynienia drogi bardziej uporządkowanej, dostępnej dla ruchu i jednolitego. Projekt okazał się ambitny od samego początku, przewidując radykalną restrukturyzację nie jednej ulicy, ale dużej części otaczającej ją centralnej dzielnicy. Przedstawiono wiele propozycji, z których wiele uznano za zbyt „futurystyczne” i wybrano rozwiązanie zgodne z istniejącymi stylami barokowymi.
Pierwsza faza interwencji sięga 1931 r. i dotyczy sekcji łączącej Piazza San Carlo z Piazza Castello. Ulica została zmodyfikowana przez wyposażenie budynków w eklektyczny styl z portykami, charakteryzującymi się motywami serliowymi, całkowicie wyłożonymi marmurem polichromowanym o ekskluzywnym włoskim pochodzeniu. Ta pierwsza sekcja została otwarta dla publiczności 28 października 1933 roku. Niezwykłe, ale o wielkim skutku, był wybór utorowania nawierzchni drogi pierwszego odcinka za pomocą betonowych kostek, nadających ulicy dodatkową wartość. Po wojnie, po zniszczeniach spowodowanych bombardowaniami z 1944 r., Chodnik ten został usunięty i zastąpiony jednolitym kamieniem. Równolegle z tą pierwszą interwencją, budowa imponującej Torre Littoria, znajdującej się w bloku Sant'Emanuele, została ukończona w rekordowym czasie.
Budowa drugiego odcinka łączącego Piazza San Carlo z Piazza Carlo Felice (a więc i ze stacją Porta Nuova) była koordynowana przez architekta Marcello Piacentini i charakteryzuje się dyktatem architektury racjonalistycznej. Wiele istniejących budynków wyburzono do realizacji projektu w obszarze czworoboku złożonego z via XX Settembre, via Lagrange, via Giolitti i via Andrea Doria. Tutaj zbudowano nowe bloki z siatkowym systemem, z surowymi budynkami w jasnym stylu racjonalistycznym, takimi jak imponujący Albergo Principi di Piemonte i dawny Hotel Nazionale na obecnym Piazza CLN.
Arkady są ciągłym trabeation i są oznaczone przez ustawienie z bliźniaczymi kolumnami w zgodzie z tymi na Piazza San Carlo. Druga sekcja, otwarta dla ruchu w październiku 1937 r. I ukończona latem 1938 r., Została oficjalnie zainaugurowana 28 października tego samego roku. Ogólny układ obu prac jest nadal widoczny na ślepych frontach dwóch kościołów San Carlo i Santa Cristina.
Aby podkreślić powołanie ważnej osi przepływu w sercu miasta, przy budowie nowej Via Roma zaplanowano także podziemny tunel, w którym miała się znajdować pierwsza linia metra, która jednak nigdy nie została zbudowana. Przestrzenie podziemne były wykorzystywane do różnych celów, dopóki gmina nie zdecydowała się na ich wykorzystanie do parkowania. Obecnie rozległy system komunikujących się podziemnych parkingów rozciąga się wzdłuż całej osi ulicy, od piazza Castello do piazza Carlo Felice