Podczas francuskiej okupacji Turynu na początku XIX wieku, po bezpośredniej decyzji Napoleona, postanowiono zbudować kamienny most w mieście Savoy, który do tej pory miał tylko tymczasowe mosty nad Po. Most został wzniesiony, aby zastąpić poprzedni 12-filarowy kamienny most, wzniesiony na początku XV wieku i mocno zniszczony przez powódź rzeki 3 listopada 1706 r., Która zniszczyła niektóre łuki, tymczasowo zastąpione przez drewniane konstrukcje. Budowa nowego mostu wiązała się z wyburzeniem budynku używanego jako magazyn i kościoła świętych Marco i Leonarda, zbudowanego w 1333 r. I przebudowanego w 1740 r. Przez architekta Bernardo Vittone.

Pierwszy kamień został złożony w listopadzie 1810 r. w obecności księcia Camillo Borghese, męża Paoliny Bonaparte, a następnie gubernatora Piemontu: murem w centralnym filarze mostu umieszczono 88 monet i pamiątkowe medale kampanii napoleońskich i jeden metr w kolorze srebrnym. Prace przebiegały pod kierownictwem inżynierów Maleta i Pellegriniego, a most został ukończony w 1813 r.

Po zakończeniu okupacji francuskiej, wraz z powrotem sabaudzkiego w mieście, zaproponowano wyburzenie mostu, postrzeganego przez wielu jako symbol dawnej okupacji, ale król Vittorio Emanuele sprzeciwiłem się temu pomysłowi, a most nazwano później jego imieniem.

Most o łącznej długości 150 metrów na 5 łuków praktycznie nie uległ zmianom od czasu jego otwarcia, z wyjątkiem prac umożliwiających przejście tramwajów z 1876 roku, które obejmowały również wymianę starych kamiennych balustrad z obecnymi z żeliwa.