Pellerina Park (oficjalnie Parco Carrara) to największy park miejski w Turynie, o powierzchni 827.220 m² (83,7 ha). Znajduje się na zachodzie miasta między Corso Regina Margherita na północy, Corso Appio Claudio na południu, Via Pietro Cossa na zachodzie i Corso Lecce na wschodzie. Jest częścią dzielnicy mieszkalnej Parella i przecina ją rzeka Dora Riparia.

Nazywa się Parco della Pellerina ze starożytnego gospodarstwa, włączonego do parku, który nazywano domem Pellerina. Możliwa, ale interesująca interpretacja nazwy wywodzi się z połączenia terminu pellerina, zwykle używanego do nazwania budynków lub pomieszczeń, w których osądzono i ujawniono niewypłacalnych dłużników (zob. Skrzydło gminy Villafranca Piemonte, która utrzymuje swoją nazwę), z kamień gruszki sedan lub sedan, gdzie zostały umieszczone w tym samym sedanie. W Piemoncie jest wiele przykładów. Niewypłacalni dłużnicy zostali odsłonięci bez majtek, tak że wspomniani bili „tyłek na ziemi”, by wskazać poddanych w ekonomicznej ruinie. Istnieje inna możliwa interpretacja: dom położony jest przy drodze prowadzącej z Mont Saint Michel przez Sacra di San Michele do Val di Susa i kończy się w Sanktuarium San Michele Arcangelo w Monte Sant'Angelo, znanym również pod nazwą „via di San Michele” była ścieżką odwiedzaną przez wielu pielgrzymów i wydaje się, że w tej miejscowości znaleźli schronienie na noc. Stąd nazwa tego miejsca, później urodziła się Cascina, a „la Pellerina” byłaby skrótem nazwy „la Pellegrina”.
Park jest oficjalnie poświęcony Mario Carrara (1866-1937), antropologowi z Uniwersytetu w Turynie, jednemu z zaledwie 15 profesorów uniwersyteckich z ponad 1200, który odmówił złożenia przysięgi lojalności wobec faszyzmu, ale Turinese jest znany jako Parco della Pellerina. Od 2009 r. Cała część parku na północ od Dory została poświęcona pamięci 7 pracowników z Turynu, którzy zmarli na stosie linii 5 zakładu ThyssenKrupp w dniu 6 grudnia 2007 r. Teren zakładu znajdował się na Corso Regina Margherita 400, naprzeciwko przy północnym wejściu do Pellerina.

Pierwszy pomysł na park pojawił się na początku XX wieku, ale dopiero w latach trzydziestych rozpoczęły się prace. Budowa parku była kontynuowana po wojnie światowej i uzyskała obecny układ w latach 80.
Przebieg rzeki Dora Riparia wewnątrz parku został gruntownie zmodyfikowany, dzięki czemu stał się bardziej liniowy.

Park jest bardzo używany przez mieszkańców Turynu jako miejsce spacerów i treningów biegowych.
Wewnątrz znajduje się kilka obiektów sportowych, w tym basen, boiska do piłki nożnej (zarówno należących do klubów sportowych, jak i klubów sportowych), swobodnie używane lodowisko, tor do gry w BMX i boiska do gry w bocce i tenis. Oprócz nieuniknionych toalet i kiosków, w południowo-wschodniej części parku znajduje się barak Carabinieri. Na obszarze wschodnim, na granicy z Corso Lecce, znajduje się polna droga, która często wita park rozrywki.
Dwa sztuczne jeziora, różnej wielkości, są siedliskiem fauny wodnej reprezentowanej przez liczne rodziny krzyżówek, łysków, mauretanów i łabędzi. W depresji w pobliżu dwóch jezior, które były ostatnio (powódź w październiku 2000 r.), Powstał całkowicie naturalny staw, jedyny w swoim rodzaju w mieście Turyn. Jest to wilgotny obszar o umiarkowanej głębokości (maks. 80 cm), otoczony koroną trzcinowisk bagiennych.
Między Dorą a Lago Grande, w północnej części, stoi siedemnastowieczny dom wiejski Markiz, będący siedzibą organizacyjną corocznego Maratonu Turyńskiego (Maraton w Turynie).
Czasami park jest wykorzystywany na imprezy i koncerty (Traffic Festival) i jest zawsze otwarty 24 godziny na dobę. Może być również używany w nocy za pośrednictwem publicznego systemu oświetlenia.