Piramida głazów ląduje pod stopami uskrzydlonego geniusza, symbol triumfującej nauki, wciągając do upadku siedmiu tytanów, reprezentujących brutalną siłę. Geniusz pojawia się w ręku z piórem, w akcie pisania na kamieniu, z nieśmiertelną pamięcią, nazwiskami trzech inżynierów, którzy sprawili, że praca w tunelu była możliwa. Kamienny i postrzępiony pomnik stoi pośrodku okrągłego basenu, który gromadzi wodę tryskającą między głazami, symulując alpejskie strumienie, które otwierają drogę z tyłu góry.

Pomnik, wymyślony przez hrabiego Marcello Panissera di Veglio, prezesa Akademii Sztuk Pięknych Albertina, zainaugurowany w 1879 r., składa się z piramidy ogromnych głazów pochodzących z wykopu tunelu; piramida jest zdominowana przez uskrzydlonego Geniusza, z pięcioramienną gwiazdą w głowie, pod którą umieszczone są marmurowe postacie przygnębionych Tytanów. Całość jest alegorią triumfu rozumu nad brutalną siłą, w pozytywistycznym duchu epoki, w której została zrealizowana.