Budynek został zaprojektowany, w ramach „strefy dowodzenia” stolicy baroku w 1740 r. Przez Królewskiego Pierwszego Architekta Benedetto Alfieri, w celu przeprowadzenia ćwiczeń jeździeckich. Wykonana dopiero w połowie drogi, dziś jest to duża przestrzeń w surowym stylu barokowym, wykorzystywana do funkcji teatralnych.

Cavallerizza, miejsce przeznaczone do ćwiczeń jeździeckich i przedstawień dworskich, zostało utworzone w latach 1740–1742 przez pierwszego królewskiego architekta Benedetto Alfieri (1699–1767) w „strefie dowodzenia” Turynu (część centrum Turynu przeznaczona na siedzibę reprezentacyjnej i administracyjnej siedziby władzy Sabaudii), na obszarze na wschód od Accademia dei Paggi, od samego początku przeznaczona do przyjmowania struktur używanych jako stajnie. Przed interwencją Alfieri'ego duży dziedziniec Akademii został podzielony na cztery sektory przez rękawy Stajni zbudowanych w latach 1680–1686 przez książęcego architekta Amedeo di Castellamonte (1610–1683), który opuścił okrągłą przestrzeń ( Rotonda), który służył jako zawodnik, tworząc duży rejs.

Alfieri przewiduje lokalizację nowej Cavallerizza zamiast wschodniego rękawa krzyża Castellamonte, który jest zburzony, aby umożliwić stworzenie znacznie bardziej okazałej i reprezentacyjnej przestrzeni: budynek, z dwoma piętrami i jedną nawą, miał rozwijać się w kierunku wschodnim o szerokości prawie dwukrotnie większej niż istniejąca struktura i długości ponad 73 metrów. Wzdłuż ścian Alfieri umieszcza dwanaście dużych nisz, które służą jako stojaki dla widzów; konstrukcja jest zaszczepiona na strukturach rotundy castellamontiana, którą utrzymuje królewski architekt, przewidując jednak radykalną przemianę w atrium na parterze iw kaplicy wykorzystywanej przez Akademię na wyższych piętrach, a kończącą się na Mennicy ze ścieżką półokrągłe wzloty i upadki z powodu spowolnienia tempa zawodników na koniach w turniejach saracino. Na piętrze znajdują się mieszkania na strony, wódz giermków, mistrz i kelnerzy.

Realizowana część odpowiada połowie oczekiwanej: górne piętro przeznaczone na mieszkania nie jest budowane i nawet dzisiaj widoczna jest tymczasowa ściana osłonowa wschodniej fasady, poza którą należało ukończyć projekt Alfieri. Wnętrze prezentowane jest jako duża galeria oznaczona ciągiem dużych poprzecznych łuków spoczywających na filarach i charakteryzujących się surową i niezbędną barokową dekoracją; obecnie globalne postrzeganie środowiska jest zniekształcone przez obecność struktur związanych z jego wykorzystaniem jako miejsca wydarzeń artystycznych i przedstawień teatralnych.