W 1276 r. Wilhelm VII (markiz Monferrato) miał ufortyfikowany budynek zbudowany przez włączenie starożytnej rzymskiej bramy pretorianów przy wschodnim wejściu do miasta i utworzony przez dwie wieże z podstawą szesnastu boków połączonych ścianą z czterema łukami. Zamknięcie drzwi wymagało otwarcia nowego przejścia w ścianach: dlatego zbudowano Porta Fibellona.
Następnie między 1317 a 1320 r. Filip pierwszy książę Sabaudii-Achai rozpoczyna budowę kompleksu opartego o mury obronne między dwiema wieżami i rzutowanego poza mury rzymskie, w kierunku Po. W drugiej dekadzie XV wieku dokonano zmian w strukturze, na polecenie ostatniego księcia Achai: Ludovico.
Po utracie funkcji obronnej budynek został wykorzystany jako rezydencja przez Królewską Madame. Pod kierunkiem Marii Giovanny Battisty z Savoy-Nemours Filippo Juvarra zbudował barokową fasadę (Palazzo Madama) i wspaniałe wewnętrzne monumentalne schody.
Zamek, który stał się siedzibą życia dworskiego i biurokratycznego aparatu królestwa Sabaudii, przyjął rolę funkcjonalnego centrum miasta.