Pustelnia San Salvatore di Lecceto (lub po prostu pustelnia Lecceto) znajduje się w gminie Sovicille, w prowincji Siena, archidiecezji Siena-Colle di Val d'Elsa-Montalcino.
Kościół, znany od 1223 r., został przebudowany w 1317 r. i powiększony w 1344 r.
Plan ma nawę z terminalem scarsella, poprzedzony portykiem na wielobocznych filarach. W prostej fasadzie dwuspadowej znajduje się buforowane oko i romański portal.
Wnętrze, odnowione w stylu barokowym, zachowuje czternastowieczne freski.
Pomieszczenia klasztorne rozmieszczone są wokół dwóch krużganków, jednego gotyckiego, drugiego piętnastego. Na zewnętrznej ścianie fasady i wzdłuż portyku przebiegają monochromatyczne freski przedstawiające Piekło, Raj, Dzieła Miłosierdzia i Życie w Czasie Pokoju i Wojny.
Inne ciekawe monochromatyczne freski z Figurami życia pustelniczego znajdują się w XV-wiecznym klasztorze.
Od XIV wieku ta pustelnia stała się mistycznym centrum powiązanym z działalnością św. Katarzyny ze Sieny i została wybrana na jej rezydencję przez angielskiego teologa oraz towarzysza świętej Katarzyny, Williama Flete. 19 maja 1385 r. Poprzedni generał zakonu augustianów Bartolomeo da Venezia postanowił, jak tylko został wybrany, uczynić pustelnię Lecceto ośrodkiem wzorcowej duchowości i dekretem z 3 marca 1387 r. Umieścił ją pod bezpośrednią jurysdykcją przeora , Od 1398 do 1408 r. Był wcześniej Filippo Agazzari, a następnie wikariuszem generalnym Zgromadzenia augustianów. W piętnastym wieku Lecceto udzieliło trzykrotnie rozkazu, w tym kardynałowi Alessandro Olivie. W okresie renesansu kardynał augustianin Egidio da Viterbo, humanista i filozof, przebywał tam kilka razy, poczynając od 1502 r., Poświęcając klasztorowi jedno ze swoich dzieł, Panegyricus pro coenobio Ilicetano.