Fontebranda jest fontanną Sieny, wstawioną do Terzo di Camollia, na terytorium Nobile Contrada dell'Oca i w dorzeczu Vallechiara, kilkadziesiąt metrów od tej samej bramy Fontebranda.

Otwarte na ścianach zbudowane w połowie XIII wieku i wewnątrz dzielnicy zamieszkanej od wczesnego średniowiecza przez rzemieślników Arte della Lana, których organizacja produkcyjna wymagała obfitego zaopatrzenia w wodę.
Fontebranda jest wymieniana od 1081 r. i powiększona przez Bellamino w 1193 r., a następnie przebudowana z cegły i trawertynu przez Giovanniego di Stefano w 1246 r. w obecnej formie.
Fontebranda jest niewątpliwie najbardziej imponującym i bogatym źródłem wody, ale niewątpliwie jest najsłynniejszym, o którym wspomniał Dante Alighieri w Boskiej komedii (Inferno XXX, w. 76-78).
Św. Katarzyna ze Sieny urodziła się i mieszkała w pobliżu źródła, dlatego jest nazywana świętą Fontebrandy.

Źródło charakteryzuje się trzema dużymi gotyckimi łukowatymi łukami zwieńczonymi blankami i rzędem ślepych łuków z trójkątnymi motywami. Przód zdobią cztery wylewki leonini z herbem Sieny w środku.

Wewnątrz, poza zbiornikiem na wodę, wiją się w podłożu (piaskowiec ponad 25 km rurociągów, częściowo wykopany i częściowo murowany, zwany „butami” dla szczególnego kształtu galerii z sklepienie kolebkowe, wysokość około 1,75 mi szerokość 0,90 m, dziś można chodzić po tych tunelach, gdzie woda deszczowa zebrana w małym kanale wykutym w chodniku zwanym „gorello” płynie z nachyleniem jednego metra na każdy kilometr do źródeł miejskich ze źródeł położonych na wsi w Sienie. Te rurociągi używane od XII wieku były w stanie zaspokoić zaopatrzenie miasta w wodę, zbierając infiltracje wody deszczowej aż do pojawienia się nowoczesnego akweduktu na początku Dwudziesty wiek: dziś nadal dostarczają publicznych źródeł miasta.

Jedna z dwóch głównych gałęzi butów, a najstarsza to główna gałąź Fontebrandy, o długości 7,5 km. a z Fontebecci i oddziału Chiarenna w północnej części Sieny płynie na znacznej głębokości. Druga gałąź główna ma długość 15,7 km. i bardziej powierzchowny jest Fonte Gaia, który zasila dobrze znane źródło na Piazza del Campo i inne przedmioty na niższych wysokościach.

Fontebranba została pierwotnie utworzona przez serię trzech zbiorników, z których pierwsza miała zawierać wodę pitną, a druga, obecnie zasilana przez przelew z poprzedniego, była używana do podlewania zwierząt i trzeci był używany jako pralka.

Wreszcie ścieki zostały wykorzystane przez garbarzy i laboratoria Arte dei Tintori oraz przez młynarzy jako siła napędowa w młynach usytuowanych wzdłuż jej przebiegu.