Teatr Sacco znajduje się w pałacu o tej samej nazwie w historycznym centrum miasta Savona i jest jednym z najstarszych teatrów działających w Ligurii.
Zbudowany w istniejącym już pałacu szlacheckim, od którego wziął swoją nazwę, Teatr Sacco został otwarty w Savonie w 1785 roku. Pierwszy teatr miasta, pozostał jedynym do 1853 roku, kiedy został otwarty nowy Teatr Gabriello Chiabrera (nadal działa).

Na podstawie testamentowej woli Girolamo Sacco i dzięki kolejnym spadkom innych spadkobierców rodziny, budowa Teatru rozpoczęła się w 1783 roku, po trwających od ponad dwóch stuleci dyskusjach prowadzonych przez instytucje i opinia publiczna. Kiedy komisarze, którzy zarządzali majątkiem rodziny Sacco, wreszcie uzyskali zgodę Genueńskiego Senatu, projekt został zatwierdzony i wdrożony pod nadzorem mistrza opery Giovanniego Battisty Pellegriniego i przy udziale malarza scenicznego Carlo Cazzanigi.

Zdolni pomieścić około trzystu widzów i podzieleni na porządki miejsc według zwyczaju tamtego czasu, został oczerniony przez niektórych obserwatorów tamtych czasów, którzy krytykowali jego rozmiar i architekturę; niemniej jednak przez kilka dziesięcioleci pełnił swoją wybitną funkcję, organizując pokazy rozrywkowe, a częściej imprezy i imprezy z przerwami.

Od początku XIX wieku, wraz z przyłączeniem do napoleońskiej Francji, coraz częściej odbywały się uroczystości i wydarzenia polityczne i wojskowe; podczas gdy działania ściśle teatralne były w rzeczywistości utrudnione przez surowe przepisy i weto władz. W tej drugiej fazie Teatr nie osiągnął wartościowej ewolucji w kontekście kulturowym Savony i tylko dzięki Przywróceniu i przejściu do Królestwa Sardyńskiego doświadczył szczyt swojego artystycznego prestiżu. Od drugiej dekady XIX wieku gościł firmy i orkiestry na poziomie krajowym, co dało początek wielu sezonom operowym i koncertowym, a także różnorodnym plakatom teatralnym. W tamtych latach został także uhonorowany obecnością Królewskiego Domu Sabaudzkiego, który kilkakrotnie miał okazję usiąść na głównej scenie, aby oglądać występy melodramatów i tragedii.

Począwszy od 1853 roku, po tym, jak stał się zbyt mały w stosunku do ówczesnych standardów i nieuchronnej centralności majestatycznego Teatru Chiabrera, Sacco stopniowo stracił na znaczeniu.

Zmieniono nazwę Teatro Colombo w 1892 r., zbiegając się z obchodami czwartej stulecia odkrycia Ameryki, aż do pierwszej połowy XX w. był on używany prawie wyłącznie na prywatne przyjęcia, bale i pokazy dla dzieci, aż stał się własność prywatna wykluczona z prawdziwych celów artystycznych i użyteczności publicznej.
Prawie zamknięta od 1939 r. do lat 70., po krótkim okresie sporadycznego ponownego otwarcia, tylko dziś Sacco ponownie wyszło z zapomnienia przez obecnego właściciela i dzięki namiętnemu zainteresowaniu nowo utworzonego Stowarzyszenia OWS, które przywrócił jej funkcjonalność i powołanie historyczne, nadając głos jednemu z najstarszych teatrów działających na całym terytorium Ligurii.

Pomimo poddania się odbudowie w 1888 r., a następnie zniszczeniu pewnego rozmiaru z powodu pożaru w 1893 r., cechy strukturalne teatru pozostały prawie takie same jak pierwotny projekt.

Scena, widownia, półokrągłe kolumny na dole, dwa rzędy skrzynek, wzdłuż których ustawiona jest gęsta seria nisz i przejść, zachowują cały urok osiemnastowiecznej architektury, chociaż z czasem zniknęły różne szczegóły dekoracyjny.
Duży fresk na suficie centralnej sali jest dziś podupadły, ale ujawnia bogatą pracę fryzów, herbów i wizerunków postaci takich jak Krzysztof Kolumb.

Kolejny drobny fresk został niedawno ujawniony w bocznym pokoju, z upartą pracą czyszczenia i renowacji.

Pierwotna scena z 1893 roku, odbudowana po zniszczeniu płomieni, została zbudowana w całości z drewnianych desek spoczywających na kratownicach. Parapety w pierwszym rzędzie skrzynek są z drewna z końca XIX wieku, a na drugim rzędzie znajdują się w łupkach, dodane ostatnio. Największa