Oratorium Nostra Signora di Castello znajduje się w zabytkowym centrum Savony i wychodzi na Piazza Sisto IV, obok ratusza.

W oratorium znajduje się najstarsze bractwo w Savonie (1260), przeniesione tutaj po tym, jak budynki religijne na wzgórzu Priamar (pierwotne miejsce, w którym rezydowały wszystkie bractwa Savona) zostały zburzone, aby zrobić miejsce dla twierdzy genueńskiej , Pierwotnie kaplica została zbudowana za katedrą Nostra Signora di Castello, z której nie pochodzi ani tytuł zachowany do dnia dzisiejszego. Obecny budynek to remake (pochodzący z 1755 r.) Poprzedniego z XVI wieku, w dużej mierze zniszczony przez pożar. Zakup gruntu pod pierwszą budowę został w rzeczywistości ukończony między 1544 a 1563 r., Jak przypomniał napis na łupku, który wciąż istnieje na miejscu. W latach 1863–1895 oratorium zostało włączone do nowych budynków cywilnych, jak to dzisiaj widzimy. Bractwo Matki Bożej na Zamku jest połączone z Arcybractwem Santa Maria dell'Orto w Rzymie, jako akt notarialny sporządzony 30 kwietnia roku jubileuszowego 1600 w tym samym Arcybractwie.

Konstrukcja ma pojedynczą nawę ze sklepieniem kolebkowym i półkolistym prezbiterium, ozdobionym wewnątrz rokokowymi stiukami Giuseppe Petontiego (z Bergamo) o bardzo prostym i trzeźwym profilu, odnowionym w 2008 r. Ściany boczne fasada jest wewnętrznie pokryta drewnianymi straganami, na których siedzą współbracia. Ołtarz pochodzi z około 1920 roku i ma drzwi tabernakulum w wytłoczonym srebrze. Po jego bokach, w ścianach prezbiterium, znajdują się dwie loggie zdobione przez Agostino Ratti, a nad nimi jest wspaniały poliptyk Vincenzo Foppy i Ludovico Brea z 1490 roku, który przetrwał zniszczenie starożytnej katedry Priamaru.
Istnieją również trzy skrzynie procesyjne niesione na ramieniu podczas tradycyjnej procesji wielkopiątkowej. Pierwszym z nich jest La pietà autorstwa Stefano Murialdo z 1833 roku. Drugim jest The Deposition from the Cross autorstwa Filippo Martinengo i datuje się na 1793 rok. Następnie są dwa krucyfiksy procesyjne: koniec XVIII wieku i druga połowa XIX wieku ze srebrnymi pieśniami z 1838 roku.
W kontr-fasadzie znajduje się obraz Madonny di Misericordia Paola Gerolamo Brusco, a za nim organy piszczałkowe Agati Pistoia z 1863 r., Op. 497, odrestaurowany przez Graziano Interbartolo w 2011 roku. Inne płótna są wyświetlane wzdłuż ścian i pochodzą z XVIII i XIX wieku. Znajduje się tu także rzeźbiony w drobny sposób siedemnastowieczny klęcznik, niektóre relikwiarze i 6 duszpasterskich mszy przeora i wice-kapłana. Dwie pochodzą z 1920 r., Dwie są srebrne z pierwszej połowy XIX w., A trzecia para to Stefano Brilla i pochodzą z drugiej połowy XIX wieku.
Warto wspomnieć o cennym relikwiarzu Świętego Krzyża w srebrze z pozłacanymi rysunkami, wykonanymi przez złotników Giustiego z Savony z 1722 r., który uniknął napoleońskich grabieży. Największa