Kościół San Francesco di Paola wznosi się w zaludnionej dzielnicy Villapiana rozwiniętej w XX wieku.

Kościół został zbudowany w celu zastąpienia starszego, który stał się niewystarczający dla potrzeb dzielnicy, która rozpoczęła się w latach 20. XX wieku, na obszarze, który niegdyś był rolniczy, poza murami miasta. Konstrukcja ma duże wymiary i jest podzielona na 3 nawy z wysoką dzwonnicą opartą po prawej stronie, wzniesioną w latach 1958-1961. Wewnątrz znajduje się ceramiczna płaskorzeźba Madonny di Misericordia z Folco Fabbrica z Savony, drewniany krucyfiks szkoły del Maragliano, łóżeczko Aldo Tambuscio i Antonio Brilli, Via Crucis i płaskorzeźba głównego ołtarza z kamienia autorstwa mistrza Emilio Demetza.

Ze starożytnego kościoła zburzonego na początku lat pięćdziesiątych zachowana jest tylko lewa nawy, wbudowana w budynek około stu metrów przed obecnym kościołem parafialnym, na skrzyżowaniu via Torino i przez Trypolis. Pierwotny kościół, przebudowany przez braci z San Francesco da Paola na początku XVII wieku na obszarze istniejącego XIII-wiecznego kościoła pod wezwaniem św. Łazarza, miał mniej niż dwadzieścia metrów długości i był podzielony na trzy nawy z sześcioma bocznymi kaplicami.
Wnętrze zostało ozdobione freskami Raphaela Resio, a na ocalałej ścianie można jeszcze zobaczyć ślady obrazów.
Została zdekonspirowana podczas okupacji francuskiej w 1796 r., ponownie otwarta do kultu w 1912 r. i ostatecznie porzucona w 1951 r.