Włączony do Palazzo Venezia, Bazylika San Marco została założona przez papieża San Marco na cześć Evangelisty, który niósł się w tym samym miejscu, w 336 roku. który zamówił dekorację absydy i budowę łuku triumfalnego z mozaikami, które wciąż cenimy w dzisiejszych czasach.

Kardynał Pietro Barbo, późniejszy papież Paolo II, przebudował go w większości swoich faktycznych kształtów i uczynił go kościołem Wenecjan w Rzymie (1460 r.). W latach 1740–1750 został przywrócony przez Filippo Barigioni, który zmodyfikował fizjonomię wnętrza barokowymi dekoracjami.

Fasada, składająca się z ganku z trzema arkadami z półkolumnami opartymi na pilastrach, określona jako Benedizione, należy do najbardziej eleganckich przykładów architektury renesansowej w Rzymie i jest dziełem Giuliano da Magliano lub Leona Battista Alberti.

Za nim znajduje się mała romańska dzwonnica z trzema ościeżnicami, ozdobiona starymi zielonymi dyskami. Podczas prac konserwatorskich kościoła odzyskano podziemne ruiny pierwszej bazyliki z C. IV.

W bazylice odzyskano również kości wielu męczenników, takich jak San Marco, obecnie cenionych pod ołtarzem głównym.