Dzielnica Coppedè to kompleks budynków położonych w dzielnicy Triest, pomiędzy Piazza Buenos Aires i Via Tagliamento.
Chociaż nie jest to dokładnie sąsiedztwo, został nazwany przez tego samego architekta, który go zaprojektował i od którego bierze nazwę Gino Coppedè. Składa się z osiemnastu budynków i dwudziestu siedmiu budynków i budynków wokół centralnego jądra Piazza Mincio.

W 1915 roku Società Anonima Edilizia Moderna z siedzibą na Piazza Pietra, której dyrektorem zarządzającym jest Aonzo Arnaldo, stworzyła dzielnicę mieszkalną w Rzymie, w sąsiedztwie piazza Quadrata (piazza Buenos Aires), pomiędzy granicami Parioli i wśród nowych, na razie dzielnic Salario i Trieste. Projekt powierzony jest Gino Coppedè.

Finansiści z Cerruti, z Coppedè, chcieli wrócić do Rzymu, ścieżka rozpoczęła się w Genui tym samym Coppedè. Dzielnica narodziła się na planie Bonfiglietti z 1909 r., Pośród wielu trudności i kontrastów między komisją budowlaną a architektem Coppedè, z ograniczeniami nałożonymi przez nadinspektor komisji budowlanej, jak to miało miejsce w 1918 r. Na mocy koncesji ówczesnego komisarza ds. Planowania przestrzennego Galassi , na działce Via Po. Chociaż słownik architektoniczny Pevsnera, Fleminga i Honora cytuje datę 1912 r., pierwsza prezentacja projektu miała się odbyć 19 października 1916 r., a projekt miałby się rozpocząć w 1915 r., kiedy Coppedè został zamówiony przez finansistów Cerruti i dzioby. W 1921 r. Ukończono Pałace Ambasadorów i okolica pozostała niedokończona przez Coppedè, gdy zmarł w 1927 r.

Dzielnica została ukończona przez Paolo Emilio André. Plan prac obejmował początkowo budowę 18 budynków i 27 budynków między budynkami i małymi willami. 23 sierpnia 1917 r. Komisja budowlana zwróciła się do Coppedè o nadanie okręgowi rzymskiego znaku. W ten sposób Coppedè użył motywu starożytnego Rzymu jako gzymsów i listew cesarskiego Rzymu i łuku przypominającego triumfalne łuki Forum Rzymskiego.

W lutym 1918 r. zatwierdzono projekt pałaców ambasadorów pod warunkiem zamknięcia drogi ukośnej (bieżąca Via Dora), aby stała się ona prywatną drogą. W 1920 r. Odmówiono budowy Villini delle Fate w via Rubicone. Do budowy użyto trawertynu (zawsze na cześć Cesarstwa Rzymskiego), a wnętrza wykonane są z glazurowanej ceramiki do kuchni, z drewnianymi parkietami do salonu, mozaikami w stylu pompejańskim do łazienek.

Główne wejście do dzielnicy Coppedè, po stronie Via Tagliamento, reprezentuje duży łuk łączący dwa budynki. Tuż przed łukiem znajduje się aedicule z figurą Madonny z Dzieciątkiem. Pod łukiem, oprócz dwóch balkonów, znajduje się duży żyrandol z kutego żelaza. Łuk zdobią liczne elementy architektoniczne, które mają charakter asymetryczny.

Po minięciu łuku dotrzesz do Piazza Mincio, centrum dzielnicy. Pośrodku placu stoi Fontana delle Rane, zbudowana w 1924 r. Fontanna składa się z centralnego basenu, kilka centymetrów wyżej niż poziom ulicy, z czterema parami figur, z których każda podtrzymuje muszlę, na której znajduje się żaba z której woda tryska do zbiornika. Ze środka fontanny wznosi się drugi basen o wysokości około dwóch metrów, którego krawędź jest zwieńczona ośmioma innymi żabami.

Łuk nad wejściem do budynku znajdującego się pod numerem 2 placu jest wierną reprodukcją sceny z filmu Cabiria z 1914 roku.

W swojej szczególnej architekturze okręg Coppedè został wybrany przez reżysera Dario Argento jako tło dla niektórych scen jego filmów Inferno i L'uccello przez kryształowe pióra, aw 1976 roku przez reżysera Richarda Donnera za początkowe sekwencje filmu Wróżba. Wśród filmów nakręconych w sąsiedztwie znajduje się także film noir z 1974 roku. Perfumy pani w czerni reżysera Francesco Barilli oraz sceny Il Cielo In Una Stanza Carlo Vanziny.

Tenor Beniamino Gigli miał swój rzymski dom w jednej z willi w okolicy.

W via Tanaro znajduje się ambasada Republiki Południowej Afryki, w via Brenta znajdują się ambasady Maroka i Boliwii.

Wnętrza salonu były oddzielone od pomieszczeń prywatnych tak, jakby tworzyły „Okolice recepcji” i „Sanktuaria życia prywatnego”. W Villini delle Fate Florence jest wywyższony napisem „Fiorenza bella” i florenckimi dekoracjami z Dantem i Petrarcą