Zbudowany w 1660 roku przez Giovanniego Antonio de Rossi dla rodziny D'Aste, został przejęty przez rodzinę Rinucci, aw 1818 roku przez matkę Napoleona, Letizię Ramolino. Mieszkała tu, po upadku syna, aż do śmierci w 1836 roku.
Trzypiętrowy pałac ma elegancką architekturę z oknami szczytowymi. Charakteryzuje się zadaszonym balkonem na pierwszym piętrze, jednym z nielicznych, które przetrwały, zwanym „pudełkiem na kości”, oraz wysokim belwederem, gdzie można przeczytać „Bonaparte”.