Imponujący kościół zbudowany przez zakonników augustiańskich pod koniec XIII wieku miał prostokątny plan i dach kratownicowy. Na jednym końcu znajdowała się duża absyda z dwiema bocznymi kaplicami, z których jedna stanowiła podstawę dzwonnicy. Fasada widziana dzisiaj została znacznie zmieniona przez prace wykonane w XVIII wieku, kiedy wnętrze zostało również zmodyfikowane. Jednak boki, z ich cienkimi pilastrami, trzema tylnymi absydami i strzelistą dzwonnicą nadal stanowią cenne świadectwo gotyckiej architektury religijnej w Rimini.

Zachowane dekoracje z początku XIV wieku składają się z fresków i dużego drewnianego krucyfiksu. Wydaje się, że kilku malarzy, którzy zasłynęli XIV-wieczną szkołą Rimini, w tym bracia Giovanni, Giuliano i Zangulus, rozpoczęło karierę w tym kościele.

Freski z XIV wieku zostały ukryte przez późniejsze dekoracje, aż gwałtowne trzęsienie ziemi w 1916 roku ujawniło ich obecność. Dopiero w 1926 r. Udało się usunąć i przywrócić wspaniały Sąd Ostateczny namalowany nad łukiem triumfalnym, a teraz zachowany w Muzeum Miejskim.

Po przebudowie w XVIII wieku kościół wzbogacono o ważne ornamenty, takie jak barokowy tynk na suficie autorstwa Ferdinando Bibiena i freski Vittorio Marii Bigari.

Pozostało tylko kilka śladów wielkiego klasztoru, który kiedyś stał obok kościoła, teraz włączony do XVIII-wiecznej struktury po katastrofalnym trzęsieniu ziemi w 1786 roku. Wiadomo, że klasztor miał ważne biblioteka i słynne Studiorum, a także szkoła.