Domus Dywany Kamienne (Domus dei Tappeti di Pietra) jest jednym z najważniejszych odkryć archeologicznych ostatnich dziesięcioleci we Włoszech.

Został ujawniony w latach 1993–1994, kiedy nadinspektor ds. dziedzictwa archeologicznego w Emilii Romagna znalazł kompleks budynków w via D'Azeglio z czasów Republiki Rzymskiej w czasach bizantyjskich. Szczególnie interesującym znaleziskiem był mały pałac, w którym archeolodzy zidentyfikowali czternaście pokoi i trzy dziedzińce.

Powierzchnia podłogi w każdym pokoju była pokryta marmurową tarsją lub mozaikami z wyrafinowanymi wzorami i figurami wykonanymi z polichromowanych tesserae. Po przywróceniu „kamienne dywany” zostały przywrócone do pierwotnej kolokacji w podziemnym pomieszczeniu, do którego można wejść z kościoła Sant'Eufemia.

XVIII-wieczny kościół Sant'Eufemia i bliskie XV-wieczne Oratorio dei Cento Preti zostały włączone do stworzenia muzeum i połączone ze stanowiskiem archeologicznym. Projekt był częścią programu interwencyjnego wspieranego przez ustawę jubileuszową i wdrożonego przez archidiecezję Rawenny. Celem tej interwencji było nie tylko zachowanie terenu, ale także otwarcie miejsca o wielkim znaczeniu historycznym i religijnym dla wszystkich obywateli i odwiedzających.