Kościół San Romualdo znajduje się w historycznym centrum Rawenny, na skrzyżowaniu Via Alfredo Baccarini i Via Nicolò Rondinelli; zamknięty dla kultu, ale nie zbezczeszczony, należy do terytorium parafii Sant'Agata Maggiore, archidiecezji Rawenna-Cervia, ale jest własnością miejską.

Od 1935 r. kościół jest świątynią zabitych w czasie wojny i niewoli, a od 1997 r. stałą ekspozycją Muzeum Risorgimento, zawierającą relikwie i osobiste wspomnienia, będące w posiadaniu Rawenny, ci, którzy uczestniczyli w ruchach rewolucyjnych pierwszej połowy XIX wieku, włoskich wojen o niepodległość i firmach Garibaldiego.

Z powodu krwawej bitwy, która miała miejsce 11 kwietnia 1512 r. u bram Rawenny, mnisi kamedułowie, którzy dotychczas mieszkali w Bazylice Sant'Apollinare w Classe, przenieśli się do miasta , wewnątrz ścian. Wzdłuż teraźniejszości via Baccarini mieli jakąś ziemię, z której część została zbudowana: zbudowali tam nowe opactwo. Wewnątrz kompleksu, ukończonego około 1515 r., Przeniesiono także tomy, które później dały życie Bibliotece Classense.

Później, w pierwszej połowie XVII wieku, postanowiono wybudować, obok opactwa, na miejscu kościół San Bartolomeo w Turricola, nowe miejsce kultu, poświęcone św. Romualdo, założycielowi Zgromadzenia Camaldolese, którzy odpowiedzieli na potrzeby mnichów. Pierwszy kamień został położony w 1630 r. W obecności tytularnego arcybiskupa Tarso Andrei Corsini. Budowa budynku, zaprojektowana przez architekta Ravenna Luca Danesi, trwała do 1632 roku; kościół został konsekrowany 1 maja 1637 r. przez kardynała Luigiego Capponiego, arcybiskupa Rawenny. W następnym stuleciu kościół został wzbogacony licznymi dziełami sztuki oraz budową w 1788 r. Nowego ołtarza głównego.

Mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia kompleksu w 1798 r. po rekwizycjach napoleońskich, a kościół pozbawiony większości wyposażenia, z których wiele zaginęło, został po raz pierwszy przekształcony w muzeum (1877), a następnie w sali gimnastycznej (1920 r.), która w 1825 r. stała się własnością gminy Rawenna.

W 1935 r. budynek został odrestaurowany i wykorzystany jako sanktuarium obywatelskie dla zabitych podczas wojny i niewoli; zachowując swoją ostatnią funkcję w nienaruszonym stanie, od 1997 r. w kościele zostało utworzone Muzeum Risorgimento, które po ważnym konserwatywnym odrestaurowaniu budynku w 2002 r. zostało ponownie otwarte w listopadzie 2004 r.

Zewnętrzna strona kościoła San Romualdo pozostała nieukończona: tak naprawdę tylko po lewej stronie znajdują się woluty, które zdobią przypory nawy i osiem korynckich pilastrów z marmuru, z gzymsem, umieszczonym do dekoracji zewnętrzna ściana lewych kaplic bocznych, która stanowiłaby mur obwodowy starożytnego kościoła San Bartolomeo w Turricoli.

Fasada pozbawiona jakichkolwiek dekoracji jest widoczna i wychodzi przez Baccarini; w dolnej części, pośrodku, znajduje się jedyny prostokątny portal, głęboko rozłożony i poprzedzony marmurowymi schodami wznoszącymi się ponad poziom ulicy. W górnej części fasady otwiera się prostokątne okno. Kolejny portal otwiera się na fasadę lewego transeptu, podobny do głównego w kompozycji i ubóstwie dekoracji, z wyjątkiem gzymsu wspartego na pilastrach.

Na skrzyżowaniu między prawym ramieniem transeptu, który wychodzi na jeden z wewnętrznych klasztorów dawnego opactwa, a absydą, stoi czworokątna dzwonnica z płaskim dachem.

Kościół San Romualdo jest wewnętrznie w stylu barokowym i ma plan krzyża łacińskiego. Klasa składa się z pojedynczej nawy pokrytej sklepieniem kolebkowym z lunetami i oświetlonej dużymi oknami; wzdłuż każdej z dwóch ścian bocznych znajdują się trzy okrągłe łuki poprzeplatane korynckimi pilastrami, które dają dostęp do wielu kaplic bocznych o planie prostokątnym i sklepieniu kolebkowym.

W każdej z kaplic znajduje się barokowy ołtarz z marmuru polichromowanego, a na sklepieniu obrazy. Starożytne ołtarze przedstawiające Świętych Bartłomieja i Severo w chwale Marcantonio Franceschini (1683, obecnie w Muzeum Sztuki w Rawennie), San Benedetto autorstwa Carlo Cignani (obecnie w Pinacoteca Akademii Sztuk Pięknych w Rawennie) i Zwiastowanie Flaminio Torri; ołtarz pierwszej kaplicy po prawej stronie był poświęcony św. Michałowi Archaniołowi, a ołtarz drugiej kaplicy mieścił ołtarz San Romualdo del Guercino (1641, obecnie w Muzeum Sztuki w Rawennie)