Kościół i przylegający do niego klasztor, należący do Frati Umiliati, założono w latach 1254–1278. W 1584 r. Budowa przeszła na Braci S. Francesco di Paola, którzy prowadzili go do stłumienia w 1784 r. Później (do 1808 r.) Majątek należał do Vallombrosans i wreszcie do Kartuzów. Po 1816 r. Budynek przekazano karmelitom.

Tynkowany przód ze spadzistym dachem ozdobiony jest lunetą w piaskowcu zawierającą popiersie S. Torpè, rzeźbione przez współczesnego rzeźbiarza Antonio Fascetti.
Po wewnętrznej stronie fasady znajduje się galeria chórów i organy, podczas gdy rzeźbione kamienne ołtarze i cztery konfesjonały na ścianach (XVII wiek) z powyższym, obrazy na płótnie nieznanego artysty przedstawiające St. Simone Stock and St. Teresa (lewa ściana) i św. Jan od Krzyża i św. Andrea Corsini (prawa ściana). XVII-wieczne ołtarze w szarym piaskowcu zdobią ściany.

Główny ołtarz w marmurze kararyjskim (1619) autorstwa Giuseppe Zucchettiego. W szklanej gablocie znajduje się cenny srebrny relikwiarz w kształcie popiersia, zawierający głowę św. Torpè, ofiarowaną w 1667 r. Przez braci Lanfranchi.
W refrenie znajdują się bardziej bogate wyposażenie, w tym trzy obrazy z początku XVII wieku, przedstawiające Nawrócenie St Giovanniego Gualberto, Madonnę z Dzieciątkiem ze Świętymi Torpè, Annę i anioły oraz Madonnę z Dzieciątkiem ze Świętymi Jakubem i Filipem. Dwa ołtarze pod prawą ścianą, jeden poświęcony św. Franciszkowi z Paoli, a drugi św. Karolowi Boromeuszowi, zwieńczone są obrazami Madonny w chwale między św. Janem od Krzyża i św. Teresą (1820 r.) Autorstwa Domenico Nani z Udine i The Saint oraz epizody z jego życia Giovanniego Stefano Maruscelli (po 1631).