Bazylika Sant'Antonino, poświęcona świętemu mecenasowi miasta, z którego zachowały się relikwie, została założona w IV wieku naszej ery. Był punktem odniesienia dla pielgrzymów spacerujących wzdłuż Via Francigena (Droga Pielgrzyma), która mija Bazylikę i na której otwiera się tzw. Portico del Paradiso. Kościół został zaprojektowany przez Pietro Vago w 1350 r., A pod jego sklepieniami w lipcu 1998 r. Znalazł schronienie wielki posąg przedstawiający Gregorio X, jedynego papieża z Piacenzy, zaprojektowanego przez Giorgio Groppi.

Portal wewnętrzny jest interesujący pod względem artystycznym: został zbudowany w XII wieku przez pracowników pod wpływem stylu Niccolò da Ferrara.

Na zewnątrz Bazylika przeszła kilka zmian, które zmodyfikowały jej pierwotny plan, z których najnowszy został przeprowadzony przez architekta Giulio Arata w latach 19195 i 1930. Kościół był również modyfikowany wewnątrz kilka razy w następnych wiekach : na przykład oryginalne drewniane stropy zostały zastąpione krzyżującymi się sklepieniami w stylu późnogotyckim lub w XVI-XVII wieku prezbiterium zostało przebudowane, aw połowie XIX wieku pseudogotyckie dekoracje oznaczały kolumny i ściany. Te i inne prace przywracające zniszczyły niektóre oryginalne obrazy o wielkiej wartości artystycznej, takie jak cykl fresków z XI wieku, rzadki i ciekawy przykład średniowiecznego malarstwa w Piacenzy.

Po południowej stronie kościoła znajduje się klasztor z 1483 r. Kościół zachowuje inne ważne dzieła sztuki, wśród których znajdują się freski Camillo Gavasettiego w prezbiterium, a na jego ścianach również płótna Roberta de Longe . Więcej dzieł sztuki zbieranych jest w Museo Capitolare. Tutaj znajduje się tak zwany „Brandazza”, barokowy krucyfiks, ceniony przez lud w Piacenzie, oraz inne cenne przedmioty, takie jak reredos z XV wieku, przedstawiające sceny z życia Sant'Antonino, oraz „Koronacja Marii Panny ”Gian Battista Trotti zwany„ Malosso ”. Z tego kościoła pod koniec XIX wieku pierwsza grupa misjonarzy zakonu San Carlo założona przez Beato Giovanniego Battistę Scalabriniego wyjechała na misję charytatywną.

Co więcej, w Sant'Antonino w 1183 r. omówiono wstępne kwestie pokoju w Konstancji między Federico Barbarossą a włoskimi gminami oraz pamiątkowy kamień na to wydarzenie w Portico del Paradiso.