Zgodnie z tradycją kościół został konsekrowany w 969 roku. Plan wnętrza składa się z trzech naw, nakreślonych kolumnami ze starożytnymi rzymskimi stolicami z marmuru i granitu. Fasadę i nawę główną zdobi Aliense, uczeń Tintoretta (1592). Wśród innych dzieł sztuki znajdują się arcydzieła Eusebio da San Giorgio, Pietro Perugino, Sassoferrato, Vasari, Conca, Cerrini, Wicar. Na uwagę zasługują drewniany chór (1523-35), duży malowany baldachim i główny ołtarz. W zakrystii znajduje się urocza podłoga z terakoty w Derucie (1563-64). Elegancka dzwonnica, wzniesiona nad pozostałościami starożytnego rzymskiego pomnika, została przywrócona do gotyckich form w 1347 r. I uzupełniona przez Bernardo Rossellino w 1463 r.