Książęce muzeum starożytności zostało założone w Parmie w 1760 r. Przez Dona Filipa z Bourbon w celu zachowania znalezisk z wykopalisk prowadzonych w Veleii, małym rzymskim mieście w Apeninach niedaleko Piacenzy. Tabula Alimentaria cesarza Trajana, zawierająca wskazówki dotyczące utrzymania biednych dzieci, została tam odkryta przypadkowo i nadal jest wystawiana w muzeum. Podczas rządów francuskich, na początku XIX wieku, został pozbawiony najbardziej prestiżowych przedmiotów, które miały zostać zwrócone dopiero po Kongresie w Wiedniu. W ramach Marie Louise zbiory zostały rozszerzone dzięki ważnym zakupom. Od czasów Jedności Włoch mieści się w niej także centrum badań i badań w dziedzinie paleontologii.
Kolekcje są obecnie wyświetlane na dwóch piętrach: na pierwszym piętrze znajdują się znaleziska z Veleja, jak również nielokalne greckie, rzymskie i etruskie rzeźby, ceramika, wyroby szklane i monety; na parterze znajdują się sekcje pre i protohistoryczne, a część dotycząca Parmy i okolic w okresie rzymskim. Pokój na pierwszym piętrze poświęcony jest kolekcji egipskiej, w tym wapiennym fragmentom grobowca Amenemone z Menphis (1405-1370 pne).