Pośród arcydzieł sztuki gotycko-franciszkańskiej w Emilii kościół św. Franciszka z Prato został niestety zamieniony w 1810 r. W więzienie, a później popadł w ruinę.
Początek jego budowy prawdopodobnie datuje się na lata 1240-50, mimo że nie mamy żadnych zapisów, aż do 1298 roku. Budynek powinien mierzyć około 38 metrów, ale został przedłużony i ukończony około 1462 roku. Bernardino Zaccagni został wzniesiony później, w latach 1506–1523. Fasada jest ozdobiona w górnej części gzymsem z czterema listwami, a pośrodku wspaniałą gotycką rozetą z ramą z terakoty.
Wspaniałe wnętrze podzielone jest na trzy nawy, z wyższą środkową i tylko czterema kolumnami, aby zaznaczyć każdą stronę bardzo dużymi i wysokimi łukami. Nawy zakończone są wielobocznymi absydami z romańskimi i gotyckimi łukami. Sufit wykonany jest z małych belek dwuspadowych na poprzecznych belkach. W nawach bocznych każdy przęsło odpowiadało dwóm kaplicom zawierającym ołtarz. Nawa centralna odbiera światło z małych okien pojedynczych lancetów.